Rozdział 102

Wracając do znajomych korytarzy mojego akademika, ciepło mojej krótkiej ucieczki z Liamem pozostało. Otworzyłem drzwi i zobaczyłem Monikę i Petera zaangażowanych w zaciętą walkę w gry wideo, ich śmiech odbijał się echem od ścian. Pokój w akademiku, zwykle chaotyczny bałagan ubrań i podręczników, wydawał się niemal gościnny.

Podobało mi się, że Peter i Monica byli razem. Pasowali do siebie tak dobrze, z pełną życia, bardziej odważną osobowością Moniki i bardziej wyluzowanym, spokojnym klimatem Petera. Kiedy Monica pierwszy raz powiedziała mi, że jest zakochana w Peterze, naprawdę nie mogłam tego dostrzec.

Kiedyś kochała złych facetów. Tych, którzy kochają i zostawiają. Ale Peter nie mógłby być bardziej od nich odmienny, dlatego myślę, że po prostu do siebie pasowali. Peter zawsze był przy niej. Solidny i niezawodny. Uwielbiałam to w niej.