Rozdział 7 Ujawnij spisek

„Gospodyni Chen, dlaczego nie możemy ich zjeść? Moja siostra Mengwu dała mi je, zanim wsiadłam do lektyki. Powiedziała, że jeśli książę Yu i ja je zjemy, wkrótce będziemy mogli mieć własne dziecko!”

Lin Mengya była znana jako naiwna dziewczyna, więc nikogo nie zaskoczyło, gdy mówiła tak swobodnie.

Zdanie to było niemal takie samo, jakie początkowo powiedział Lin Mengwu, ale Lin Mengya dodał do tego faktu księcia Yu.

Gospodyni Chen zaczęła się mocniej pocić ze strachu, plecy teraz przemoczone. Gdyby książę Yu zaczął podejrzewać to, co właśnie powiedział Lin Mengya i sprawdził te daty, teraz wyglądałoby to tak, jakby próbowali zabić księcia!

Starając się nie wpadać w panikę, Gospodyni Chen przypomniała sobie, że często oszukiwała Lin Mengyę.

„Te daktyle nie są świeże. Książę Yu pochodzi z rodziny królewskiej. Rzeczy, które je nasza rodzina, nie są dla niego wystarczająco wysokiej jakości”.

„Och…” Lin Meng ya wyjęła daktyle z ust Long Tianyu i przytrzymała je przed oczami, aby je obejrzeć.

Widząc, że Lin Mengya zgadza się z nim, Gospodyni Chen odetchnęła z ulgą.

Zanim zdążył odetchnąć, Lin Mengya przemówił ponownie.

„Nic dziwnego, że bolał mnie żołądek. Nawet wyplułem coś czarnego po zjedzeniu jednego!”

Wyciągnęła zakrwawioną chusteczkę z rękawa i pokazała ją wszystkim, żeby mogli ją zobaczyć.

„Patrz! Myślałam, że to przez moją chorobę. Okazuje się, że to dlatego, że daktyle nie były świeże!” powiedziała.

Tłum był w szoku – czarna plama to była ewidentnie krew! Czerń musiała pochodzić od trucizny.

Okazało się, że ta druga córka w rodzinie Lin nie była tak łagodna i cnotliwa, jak głosiła plotka. Była tak okrutną osobą!

Twarz Long Tianyu była niemal ciemniejsza niż krew. Urodził się w rodzinie cesarskiej. Oczywiście wiedział, że nie ma prawdziwego pokrewieństwa między braćmi i siostrami, ale nienawidził osoby, która zachowywała się życzliwie i strzelała ci w plecy.

Nie spodziewał się, że Lin Mengwu będzie tą, która spróbuje zabić jej siostrę w tak bezduszny sposób. Mógł sobie wyobrazić, ile bólu cierpiała kobieta w jego ramionach, wymiotując krwią.

Ludzie zaczęli już szeptać, a twarz Gospodyni Chen była biała jak popiół. Książę Yu był spostrzegawczy. Nie miało sensu próbować wykręcić się od tego w tej chwili. Obserwował milczącą i smutną twarz księcia . Właśnie dowiedział się, jak okrutny potrafi być ten człowiek.

Nie wiedział jednak, że Long Tianyu w tym momencie nic nie powiedział, ponieważ chciał zobaczyć, jak plotkowany głupiec w jego ramionach sobie z nimi poradzi.

Słuchając ludzi szepczących o Lin Mengwu i ich coraz ostrzejszych słowach, Lin Mengya się uśmiechnął.

„No cóż, w takim razie zróbmy z daktyli te suche i je przechowajmy. W końcu to prezenty od mojej siostry, ale... Książę Yu, nie jedz tego!”

Long Tianyu spojrzał na nią z odnowionym szacunkiem. Ta kobieta wcale nie była głupia; przeciwnie, była niezwykle mądra.

Lin Mengwu była siostrzenicą królowej. Gdyby Lin Mengya upierała się przy winie swojej siostry, a testy były niejednoznaczne, mogłoby to sprawić, że wyglądałaby gorzej niż jej siostra.

Jednak zdecydowała się w ten sposób upublicznić sprawę. Pozornie nic nie zrobiła, ale reputacja Lin Mengwu gwałtownie spadła, co było gorsze niż pobicie jej dziesiątki razy!

Na koniec znalazła pretekst, żeby zatrzymać dowody, tak aby móc je wyjąć, gdyby chciała w przyszłości przeprowadzić śledztwo!

Ta kobieta... była trochę interesująca!

Wydawało się, że ten ślub nie będzie zupełnie nudny.

Poczuł się trochę szczęśliwy, ale nie rozumiał dlaczego i nawet nie zdawał sobie sprawy, że się uśmiecha.

"Dobry."

Tłum poczuł, że nagle wszystko stało się jaśniejsze, gdy obserwowali zimny uśmiech księcia. Był to uśmiech tak fascynujący, że niezamężne kobiety wzdłuż ulicy poczuły, że się rumienią, skrycie zazdroszcząc kobiecie w ramionach księcia.

W tym momencie na ulicy zapadła cisza.

Aż do momentu, gdy Lin Mengya znów zakłócił pokój.