Rozdział 333

ADRIANA

No to zdejmij to – mówię cicho, chcąc odwrócić wzrok, lecz nie potrafię.

Rozpina guziki, a ja walczę z chęcią, żeby uklęknąć i pomóc mu je zerwać. Zdejmuje je, a mój wzrok przeskakuje tam, gdzie go zabandażowałam. Jest już prawie wyleczony, rana jest nadal czerwona, ale zamknięta, rano pewnie będzie ok.