Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 851 Ariadna zniknęła
  2. Rozdział 852 Ratowanie dziewczyny
  3. Rozdział 853 Towarzyszka Slatera
  4. Rozdział 854 Wąska ucieczka
  5. Rozdział 855 Radzenie sobie z opadami
  6. Rozdział 856 Mały tort
  7. Rozdział 857 Będę Cię chronić na zawsze
  8. Rozdział 858 Kłamstwo
  9. Rozdział 859 Złamanie obietnicy
  10. Rozdział 860 Slater miał złamane serce
  11. Rozdział 861 Powrót Jennie
  12. Rozdział 862 Zakazany owoc
  13. Rozdział 863 Bankiet
  14. Rozdział 864 Graj ze słuchu
  15. Rozdział 865 Wrogość Florencji
  16. Rozdział 866 Jesteście gośćmi
  17. Rozdział 867 Radosne wieści o rodzinie Cruz
  18. Rozdział 868 Prawda
  19. Rozdział 869 Jego jedyna rodzina
  20. Rozdział 870 Nie przeszkadzaj mi więcej
  21. Rozdział 871 Jaki jest nasz związek?
  22. Rozdział 872 Grady został odciążony
  23. Rozdział 873 Koniec bankietu
  24. Rozdział 874 Ponowna ucieczka
  25. Rozdział 875 Wino odurzone
  26. Rozdział 876 Jej pierwsze intymne spotkanie
  27. Rozdział 877 Ariadna została znaleziona
  28. Rozdział 878 Siniak
  29. Rozdział 879 Jego biologiczny ojciec
  30. Rozdział 880 Atak
  31. Rozdział 881 Decyzja Marca
  32. Rozdział 882 Przeczucie
  33. Rozdział 883 Stawić czoła burzy samemu
  34. Rozdział 884 Niespodzianka
  35. Rozdział 885 Podróżowanie razem
  36. Rozdział 886 Konfrontacja z członkami rodziny Cruz
  37. Rozdział 887 Gigolo
  38. Rozdział 888 Fuzja spółek solarnych?
  39. Rozdział 889 Niewłaściwe postępowanie
  40. Rozdział 890 Mistrz rodziny Cruz
  41. Rozdział 891 Założenie powrotu
  42. Rozdział 892 Areszt domowy
  43. Rozdział 893 Gałąź Grupy Wszechświata
  44. Rozdział 894 Spór
  45. Rozdział 895 Krewny rodziny Benton
  46. Rozdział 896 Drugie spotkanie z Florrie
  47. Rozdział 897 Jaden Benton
  48. Rozdział 898 Uderzając samego siebie
  49. Rozdział 899 Sadfishing
  50. Rozdział 900 Sekret w naszyjniku

Rozdział 1 Niespodzianka

W ciemnościach nocy Loraine Bryant nerwowo weszła do pokoju, poprawiając spoconymi dłońmi jedwabną koszulę nocną.

Po raz pierwszy miała na sobie tak odsłaniającą ciało koszulę nocną, a do tego nie miała na sobie żadnej bielizny.

Poczuła chłodny powiew wiatru, a uczucie jego powiewu na jej skórze sprawiło, że zadrżała.

Loraine dodała sobie otuchy.

Nie ma się czego bać, przypomniała sobie.

Mężczyzną w pokoju był jej mąż, Marco Bryant, i byli małżeństwem od trzech lat. Taka koszula nocna była stworzona na takie czasy.

Loraine pogłaskała twarz, wzięła głęboki, uspokajający oddech i zapukała do drzwi.

Pojawił się mężczyzna, wysoki i silny. Jego oczy były nieprzyjazne, a usta lekko ściągnięte. Był tak przystojny jak bóg ze starożytnego greckiego obrazu olejnego.

„Jest późno. Co słychać?”

Jego głos był lodowaty. To było jak patrzenie na obcego.

Loraine niemal straciła całą odwagę, którą tak ciężko starała się zebrać.

„Marco, pamiętasz jaki dziś dzień?”

Marco zmarszczył brwi. „Przejdź do sedna”.

Oczekiwanie w oczach Loraine przerodziło się w rozczarowanie. Zmuszając się do uśmiechu, powiedziała: „To nasza trzecia rocznica ślubu. Ostatnio wydawałeś się taki zajęty. Ale to nie ma znaczenia; przygotowałam dla ciebie niespodziankę!”

Ledwie skończyła mówić, gdy nagle zza Marco wyszła kobieta. Stanęła wygodnie u jego boku i przywitała Loraine uśmiechem.

„Loraine, tyle o tobie słyszałam od Marco. Nie zostaliśmy sobie przedstawieni, prawda?”

Kobieta była piękna. Jej głos był delikatny, a oczy żywe. To sprawiało, że ludzie chcieli ją chronić.

Ale widok kobiety zszokował Loraine. Zamarła, czując, jak ciepło odpływa z jej rąk i stóp.

„Keely? Dlaczego tu jesteś?”

Choć nigdy się nie spotkali, istnienie Keely Haywood zawsze rzucało cień na małżeństwo Loraine niczym ciemna chmura.

Dom był pełen śladów Keely. Wszyscy członkowie rodziny Bryant przypomnieli Loraine, że Keely była kobietą z wyboru Marco, a Loraine była po prostu tytułową panią Bryant.

Zauważywszy seksowną koszulkę nocną Loraine, Keely ze wstydem spuściła wzrok.

„Marco, przeszkadzam ci?”

Loraine uwolniła swoją wrogość. „Tak, oczywiście”.

Twarz Keely straciła kolor . „Przepraszam. Proszę, nie bądź zły. Zaraz wyjdę”.

Gdy Keely mówiła, jej ruchy wskazywały, że zamierza odejść.

Marszcząc brwi, Marco spojrzał na Loraine i powiedział: „Keely jest naszym gościem, Loraine. Uważaj na swoje nastawienie”.

Stojąc sama w drzwiach, Loraine czuła się upokorzona, jakby została rozebrana do naga.

Prawnie była jego żoną, ale przez ostatnie trzy lata nie cieszyła się żadnym szacunkiem ze strony Marca ani rodziny Bryantów.

Marco był zawsze zajęty pracą i rzadko wracał do domu, a nawet gdy już wracał, nigdy nie spał w tym samym pokoju co Loraine.

Teraz Loraine usłyszała, że nie ma się złościć, widząc inną kobietę w pokoju Marco. Co do cholery się dzieje?

Wszystkie jej wysiłki, cierpliwość i oczekiwania w ciągu ostatnich trzech lat stały się niczym więcej niż żartem.

Loraine spojrzała w oczy Marco. „A co ze mną?” zapytała, jej głos był ciężki od rozczarowania.

„Nie komplikuj spraw” – odpowiedział niecierpliwie Marco. „Keely wraca do zdrowia i potrzebuje odpoczynku. Czego chcesz, pieniędzy czy prezentu? Wynagrodzę ci to”.

Loraine patrzyła, jak oczy Keely błyszczały z zadowolenia. Zanim się zorientowała, straciła panowanie nad sobą.

„Marco, jak możesz nie rozumieć, że to nigdy nie chcę twoich pieniędzy?”

Loraine odwróciła się i odeszła przygnębiona.

Marco patrzył jak odchodzi, ściskając grzbiet nosa między brwiami.

„Co się z nią dzisiaj dzieje?”

Keely mrugnęła i powiedziała łagodnie: „Powinna być na mnie zła. Pójdę ją przeprosić”.

Loraine wróciła do swojego pokoju, zdjęła koszulę nocną i położyła się na łóżku.

Nagle ktoś zapukał do drzwi.

Oczy Loraine rozbłysły.

Czy Marco przyszedł ją zobaczyć?

Loraine wyskoczyła z łóżka i otworzyła drzwi. Widziała tylko twarz Keely. Światło w oczach Loraine przygasło.

„Co tu robisz?”

Keely przeszła od razu do rzeczy. „Ty i Marco możecie być małżeństwem od trzech lat, ale ja jestem jedyną osobą, którą kocha. Do niedawna leczyłam się za granicą. Myślałam, że nie zostało mi wiele czasu, więc pozwoliłam Marco mnie zostawić i poślubić ciebie. Ale teraz już wyzdrowiałam. Mam nadzieję, że uszanujesz naszą miłość i się z nim rozwiedziesz”.

Serce Loraine bolało, ale była zbyt dostojna, by pozwolić Keely zobaczyć, jak się wierci.

„Ty, kochanka, prosisz żonę o rozwód z mężem? Czy zdajesz sobie sprawę, jak to brzmi śmiesznie?”

Uśmiech na twarzy Keely zniknął. „Uważaj na to, co mówisz, Loraine. Nie jestem kochanką. Jeśli chodzi o miłość, kochanką jest ten, kto nie jest kochany!”

Loraine prychnęła. „Dopóki się nie rozwiodę, jestem żoną Marco, a ty kochanką”.

Słowa Loraine tak mocno uderzyły w Keely, że spojrzała na nią groźnie.

„Nie bądź zbyt zadowolona, Loraine. Zobaczmy, co zrobi Marco, gdy coś mi się stanie. Czy pozwoli ci odejść?”

Loraine nagle poczuła złe przeczucie.

„Czego chcesz, Keely?”

Keely nagle rzuciła się na Loraine i pociągnęła ją w stronę schodów.

Zaskoczona Loraine nie potrafiła uwolnić się z uścisku Keely.

„Marco! Pomocy! Loraine próbuje mnie zabić!”

Keely rzuciła się gwałtownie w dół schodów, wciąż trzymając Loraine. Nie mogąc się uwolnić, Loraine została ściągnięta w dół schodów.

Huk!

Loraine stoczyła się po kilku piętrach schodów, zanim w końcu wylądowała ciężko na podłodze.

Powtarzające się uderzenia w głowę spowodowały głęboką ranę, z której zaczęła tryskać krew.

Ostry ból przeszył jej ciało, powodując zawroty głowy i ostatecznie omdlenie.

Gdy wszystko zaczęło zanikać, zobaczyła, że Marco biegnie. Przeszedł obok niej, decydując się podnieść Keely i zabrać ją, pozostawiając Loraine leżącą w kałuży własnej krwi.

تم النسخ بنجاح!