Rozdział 302

Razem, Nicholas i ja, wpadliśmy do jego pokoju. Mieliśmy problem z poruszaniem się, ponieważ nie mogliśmy trzymać rąk z dala od siebie. Gdy tylko drzwi zamknęły się za nami, Nicholas zajął się zapięciem mojej sukienki, nie zadowalając się, dopóki obraźliwy element garderoby nie został zdjęty ze mnie i nie utworzył zmarszczek na podłodze.

Zepchnęłam kurtkę Nicholasa, zsuwając ją z jego ramion. Potem sięgnęłam po guziki i rozpięłam je jeden po drugim. Miałam wrażenie, jakbym rozpakowywała prezent, powoli odsłaniając wszystkie mięśnie pod spodem.

Nicholas wpił się w moje usta, całując mnie namiętnie, po czym przerwał nabranie tchu, by zaraz znów się we mnie wtulić i pocałować.