Rozdział 148

Służący przynieśli miski zupy każdemu z nas siedzących. Terry i Julian otrzymali swoje przede mną. Aby coś zrobić rękami, nie mogłem się doczekać, aby podnieść łyżkę do zupy i zamieszać, mimo że była jeszcze za gorąca, aby ją jeść.

Nie mogłam już patrzeć na Terry'ego. Nie chciałam widzieć, jak na mnie patrzy.

„Jestem zaskoczony, że postanowiłeś zostać z nami tak długo, wujku” – powiedział Julian, mówiąc wokół mnie. „Jestem pewien, że twoja rezydencja byłaby dla ciebie o wiele wygodniejsza”.