Rozdział 6

W Grupie Nolan.

„ Prezydencie Nolanie, to źle. Zapory systemu firmy zostały naruszone. Druga strona wydaje się być całkiem zręczna. Ponosimy wielkie straty. Obecnie ostrożne szacunki naszych strat wynoszą 30 milionów.” Curtis pocił się obficie, praktycznie ryzykując pobicie, gdy przyszedł, aby zgłosić swoje odkrycia.

Wyraz twarzy Eugene'a natychmiast pociemniał, a on powiedział groźnym głosem: „Natychmiast wezwijcie Departament Bezpieczeństwa Informacji, żeby zajął się sprawą i przechwycił intruza”.

Departament Bezpieczeństwa Informacji rozpaczliwie próbował zlokalizować i załatać luki w systemie, ale druga strona była bardzo zręczna. Pomimo robienia wszystkiego, co mogła, druga strona łatwo znajdowała luki w ich zbroi. Co więcej, za każdym razem, gdy stawiali opór atakom, druga strona zadawała jeszcze cięższy cios ich systemom.

Dziesięć minut później druga strona arogancko się wycofała, zostawiając za sobą ciąg kodów. Gdy kody zostały przetłumaczone, utworzyło się słowo „ostrzeżenie”.

Po przeliczeniu strat firma podała, że łączna strata wyniosła 50 milionów.

Siedząc przed komputerem, Eugene mocno zmrużył oczy. Ta osoba nie jest tylko zręczna, jest też odważna!

Technicy z Nolan Group należeli do najlepszych techników w swojej dziedzinie. Co więcej, zapory Nolan Group wytrzymywały miliardy ataków na siebie każdego dnia, a tylko garstce udało się wcześniej przebić przez zapory.

Jednak ci technicy byli zupełnie bezradni wobec tej osoby!

Kto na ziemi jest tak zdolny? Poza tym, co na ziemi oznacza to ostrzeżenie?

„ Curtis…” krzyknął Eugene.

„ Tak, prezydencie Nolanie.” Curtis podbiegł.

„ Czy Wilczy Królik przyjął prośbę?”

Spuścił wzrok i nieśmiało odpowiedział: „O-on po prostu odmówił”.

Oczy Eugene'a lekko się zwęziły. „Czy to dlatego, że pieniędzy nie wystarczy? Powiedz mu, że podwoję cenę”.

„ Tak, Prezydencie Nolanie.”

…

Olivia patrzyła, jak Nolan Group poniósł stratę w wysokości 50 milionów. Wtedy uraza w jej sercu w końcu opadła.

Za namową Kate udali się do największego centrum rozrywki w mieście — Rakuten Bar. Naturalnie zabrali ze sobą również Nathana.

Znaleźli stoisko dla czterech osób i zamówili trzy koktajle. W tym samym czasie Nathan zamówił również specjalnie szklankę mleka dla North.

„Słyszałem, że dziś wieczorem będzie aukcja. Olivia, jeśli jest coś, na co chcesz licytować, daj mi znać. Zalicytuję to za ciebie”. Poruszył brwiami w stronę Olivii z wyrazem twarzy, który zdawał się mówić „spójrz, jaki jestem dla ciebie miły”.

Olivia spojrzała na niego. „Po prostu dbaj o siebie.”

W tym samym czasie trzech mężczyzn siedziało w prywatnej kabinie na drugim piętrze. Siedzącym na czele był nikt inny, jak Eugene Nolan, który właśnie odrzucił wywiad Olivii. Z drugiej strony, pozostali dwaj obok niego byli jego przyjaciółmi z dzieciństwa — Alex Road i Hayden Coleman.

Alex i Hayden towarzyszyli Eugene'owi tutaj dziś wieczorem. Jednak Eugene nie był dziś w dobrym nastroju — atmosfera do picia została zrujnowana.

Alex rozejrzał się po lokalu. Kiedy jego wzrok wylądował na Olivii i jej grupie wśród tłumu poniżej, nie mógł powstrzymać się od lekkiego chichotu. „To pierwszy raz, kiedy widzę, żeby ktoś przyprowadził dziecko do baru”.

Gdy tylko to zrobił, Hayden, który siedział obok niego, również zerknął w dół. „Hmm? Eugene, nie uważasz, że ten facet wygląda podobnie do Nathana?”

Eugene, który leniwie odchylił się na krześle z zamkniętymi oczami, lekko odwrócił głowę. Kiedy zobaczył ten stolik z czterema osobami, jego długie, wąskie i głęboko osadzone oczy niebezpiecznie się zwęziły.

Hayden zaśmiał się i powiedział: „Wspomniałem tylko, że wyglądał jak on. Kiedy ten gówniarz wślizgnął się z powrotem do kraju?”

Widząc, że Eugene nie oderwał jeszcze wzroku, Alex nie mógł się powstrzymać, próbując przekonać go: „Powinieneś to odpuścić. Minęło tyle lat; czy nadal zamierzałeś powstrzymać go przed powrotem? To były po prostu dobrze zamierzone, ale błędne działania młodzieńca w tamtych czasach”.

Eugene nie powiedział ani słowa. Bez względu na to, jak dwaj faceci go nękali, on milczał. Co więcej, jego tajemnicze oczy wciąż wpatrywały się w stolik pod nimi, na którym siedziało czterech ludzi.

Ściśle rzecz biorąc, patrzył sam na Olivię.

Nie wyobrażam sobie, jak zaradna jest ta kobieta. Kiedy poznała Nathana? Czy próbuje wykorzystać Nathana?

W tym momencie z dołu dobiegł głos gospodarza: „Następnie zaczniemy licytować formułę Wuyou San. Cena wywoławcza wynosi 500 000”.

Kiedy Eugene to usłyszał, w końcu oderwał wzrok.

Powodem, dla którego przyszedł tu dziś wieczorem, była formuła Wuyou San! Mówiono, że ta formuła ma cudowny wpływ na pacjentów w stanie krytycznym. Z tego powodu szukał jej od dawna. Teraz, gdy jego dziadek był w stanie krytycznym, mógł tylko mieć nadzieję, że ten przedmiot da mu trochę czasu, zanim znajdzie genialnego lekarza.

W tym samym czasie Olivia, która siedziała w kabinie poniżej, również wykazała duże zainteresowanie formułą Wuyou San. „Nathan, licytuj to! Słyszałam o formule Wuyou San dawno temu. Może pomóc wyleczyć chorobę twojego pradziadka”.

„ Jasne” – Nathan zgodził się bez wahania po usłyszeniu tego, co powiedziała i szybko przyłączył się do licytacji.

W jednej ofercie cena wzrosła z 500 000 do 5 milionów. Nathan lekko zmarszczył brwi . Czy ten przedmiot nie jest po prostu suplementem? To nie tak, że może przywrócić zmarłych do życia. Dlaczego tak wiele osób przebija się, żeby go zdobyć?

Gdy wahał się, czy wziąć udział w licytacji, z drugiego piętra dobiegł go zimny głos: „10 milionów”.

Jego głos rozbrzmiał w całym pomieszczeniu. Kiedy tłum usłyszał jego ofertę, szeptali między sobą. Ta cena była śmiesznie wysoka — to był 20-krotny wzrost.

Nathan wpadł we wściekłość i spojrzał w górę. Kim jest ten głupi rozrzutnik, który ma tyle pieniędzy i nie ma gdzie ich wydać?

W rezultacie twarz, która patrzyła na niego aż do kości, nagle pojawiła się w jego polu widzenia. W rezultacie usiadł z głośnym „swoosh” i naciągnął kaptur kurtki na głowę, próbując ukryć się jak struś chowający głowę w piasku.