Rozdział 182 Nie puściłbym ich

Eliza wciąż miała ponury wyraz twarzy, patrząc na wszystko chłodno. Kiedy to usłyszała, nie uważała tego za żaden zaszczyt, a nawet pokazała odrobinę obrzydzenia. Powiedziała słabo: „Nie chcę takiego ucznia”.

Mason nie mógł się powstrzymać i dodał: „Jak to jest?”

„Arogancki i zarozumiały, wykorzystuje swoje starszeństwo”. Eliza nie chciała nikomu dać twarzy.