Rozdział 134 Mam dobre wieści

Emmanuel nie odpowiedział bezpośrednio, ale zaciągnął się dwa razy cygarem. Chwilę później rozległ się jego niedbały głos: „Poczekajmy do jutra. Na pewno do mnie zadzwoni. Dzisiaj pozwolimy mu poczekać kilka godzin. Znając go, nie przyzna się tak łatwo do porażki”.

Mimo tych słów na jego twarzy pojawił się triumfalny uśmiech.

Przynajmniej na razie wszystko zdawało się iść zgodnie z jego planem.