Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 201: Zła krew
  2. Rozdział 202: Kryzys PR
  3. Rozdział 203: Złe wieści
  4. Rozdział 204: Bądź przygotowany psychicznie
  5. Rozdział 205: Ojciec biologiczny
  6. Rozdział 206: To ja
  7. Rozdział 207: Dawca szpiku kostnego
  8. Rozdział 208: Starsza siostra
  9. Rozdział 209: Zrób ponownie test na ojcostwo
  10. Rozdział 210: Niedobra kobieta
  11. Rozdział 211: Prawdziwe czy fałszywe łzy
  12. Rozdział 212: Kłamcy
  13. Rozdział 213: Będę Cię wspierać
  14. Rozdział 214: Przepraszam i dziękuję
  15. Rozdział 215: Ona się o niego troszczy
  16. Rozdział 216: To przeznaczenie
  17. Rozdział 217: Czy masz z tym problem?
  18. Rozdział 218: Niezręczna cisza
  19. Rozdział 219: Możesz odejść
  20. Rozdział 220: Jeśli tego chce Ryan
  21. Rozdział 221: Jeszcze jedna szansa
  22. Rozdział 222: Akceptuję ich wszystkich
  23. Rozdział 223: Przeszczep szpiku kostnego
  24. Rozdział 224: Telepatia
  25. Rozdział 225: Odwdzięczyć się im za resztę życia
  26. Rozdział 226: Konferencja prasowa
  27. Rozdział 227: Tak uparty
  28. Rozdział 228: Zajść w ciążę
  29. Rozdział 229: Wideo
  30. Rozdział 230: Wrzuć ją do morza
  31. Rozdział 231: Jestem świadkiem Plop!
  32. Rozdział 232: Eris jest kochanką
  33. Rozdział 233: Pokwitowanie
  34. Rozdział 234: Jestem matką
  35. Rozdział 235: Cztery klapsy
  36. Rozdział 236: Oszustwo
  37. Rozdział 237: Odwróć sytuację
  38. Rozdział 238: Upadek
  39. Rozdział 239: Ciche odkupienie
  40. Rozdział 240: On też jest ofiarą
  41. Rozdział 241: Wygnanie
  42. Rozdział 242: Moja żona jej nie lubi
  43. Rozdział 243: Wyrzucony
  44. Rozdział 244: Dzięki Bogu, że tu jesteś
  45. Rozdział 245: Rozstańmy się
  46. Rozdział 246: Zasłużyła na to Bum!
  47. Rozdział 247: Czy kochasz Wendy?
  48. Rozdział 248: Rozstaliśmy się
  49. Rozdział 249: Walka o grupę Olivera
  50. Rozdział 250: Zrobię, jak mówisz

Rozdział 6: Eris Finch jest główną aktorką

W prywatnym pokoju, który zarezerwował Brian, na stole znajdowały się rozmaite dania.

Ale nawet po tych ogłupiających posiłkach Eris nie miała apetytu nawet na jeden kęs.

„Czy źle się czujesz?”

Brian spojrzał na nią z troską.

Była roztargniona odkąd wróciła z łazienki.

„Nie, nie! Może to przez jet lag, że teraz nie mam apetytu”.

„Wtedy tym bardziej musisz coś zjeść. Wyglądasz ostatnio szczuplej”.

Brian kupił trochę jedzenia dla Eris i dodał z troską: „Nawet jeśli chcesz zachować figurę, musisz jeść! Jeśli chcesz odnieść sukces i jeszcze bardziej rozwinąć karierę, musisz być cały czas w najlepszym zdrowiu. Ale naprawdę, nie musisz się tak bardzo starać w branży rozrywkowej. Mogę ci pomóc”.

„Chcę, żebyś był ze mnie dumny!”

Eris wzięła Briana za ramię i kontynuowała kokieteryjnie:

„ Chcę, żeby wszyscy wiedzieli, że dziewczyna Briana jest kobietą sukcesu”. Brian westchnął głęboko i bezradnie odpowiedział:

„Cóż... Jeśli tego chcesz, to tak naprawdę nie mogę nic zrobić”.

Eris uśmiechnęła się słodko w jego ramionach, ale jej myśli krążyły wokół czegoś innego w tym samym czasie.

Właśnie teraz, gdy poszła do łazienki, przypadkowo zobaczyła kobietę, która wyglądała dokładnie jak Wendy! Podobieństwo było niesamowite! Jej rysy twarzy i głos były dokładnie takie same, ale temperament i budowa ciała były zupełnie inne.

Wendy, którą znała, nie przepadała za eleganckim ubieraniem się i zawsze była szczupła.

Jednak kobieta, którą Eris poznała na korytarzu, była bez wątpienia elegancka i elokwentna – zupełnie jak każda gwiazda z pierwszej ligi.

Ona musi się mylić! To nie mogła być Wendy! Ona już nie żyła.

Jej matka wrzuciła tę kobietę do morza trzy lata temu! Jej szczątki prawdopodobnie już by się rozłożyły! „Co do cholery?! Dlaczego myślę o Wendy Finch?” Eris zaklęła w sercu.

Tymczasem, gdy grupa Wendy skończyła kolację, było już zupełnie ciemno.

Roger zawiózł ją i Raymonda do domu, który wynajął, bo: „Mamo, czy to jest miasto, w którym mieszkasz od dwudziestu lat?”

"Tak kochanie."

Trzymając chłopczyka na rękach, Wendy spojrzała przez okno na migające neony i zapytała Raymonda: „Czy podoba ci się to miasto?”

„Tak, popieram!”

„Och? Dlaczego?”

„Ponieważ tutaj dorastała moja mama”.

Wendy przytuliła chłopca i złożyła kilka pocałunków na jego pulchnych policzkach.

: Jak jej syn mógł być taki słodki i troskliwy?! Ona musi być naprawdę błogosławiona! Pół godziny później samochód w końcu zatrzymał się na wysokiej klasy osiedlu mieszkalnym.

Roger wjechał prosto w samochód, ponieważ miał przepustkę.

Gdy samochód powoli wjeżdżał do środka, Wendy zobaczyła kilku strażników patrolujących teren przy nowo wybudowanych domach.

Przez chwilę poczuła ulgę na myśl, że zostaną w bezpiecznym miejscu.

Całe zdarzenie uświadomiło Wendy, jak bardzo Roger był godny zaufania.

Za trzy dni miała pójść na przesłuchanie i jeśli wypadnie pomyślnie, miała od razu zabrać się do pracy, zostawiając Raymonda samego w domu.

Społeczność była tak bezpieczna, że mogła być pewna, że jej synowi nic złego się nie stanie.

Po wyjściu z samochodu Roger pomógł zanieść bagaże i zaprowadził Wendy i Raymonda do windy.

„Transport tutaj jest bardzo dostępny. Przy bramie znajduje się dworzec autobusowy, a centra handlowe, supermarkety i szpital są bardzo blisko. Naprawdę nie będziesz mieć się o co martwić”. Zaraz po tym, jak Roger to powiedział, winda zatrzymała się na 16. piętrze.

Drzwi się otworzyły i zaprowadził ich do jednego z lokali.

Wyjął klucz i otworzył drzwi.

Gdy tylko Roger włączył światła, jego oczom ukazało się wnętrze.

Wendy nie mogła być bardziej zadowolona.

Mieszkanie, które miało dwie sypialnie i salon, było skromnie ozdobione beżową tapetą.

Żyrandol wiszący nad salonem rzucał jasne światło na szarą sofę.

Na środku stał biały, drewniany stół jadalny.

Zatrzymało się tam kilka toreb z zakupami. Wszystkie zawierały artykuły pierwszej potrzeby, które Roger kupił na ich pobyt.

Wydawało się, że znaleźli tam wszystko, czego potrzebowali.

W przedsionku, na półce na buty, leżało kilka par nowych kapci.

Wendy, trzymająca Raymonda w ramionach, powoli weszła do środka, lustrując całe pomieszczenie z widoczną satysfakcją w oczach. „Podoba ci się?”

„Tak, bardzo mi się to podoba!”

Czując się tak wdzięczna i wzruszona, Wendy odwróciła się w stronę Rogera i powiedziała: „Roger, bardzo ci dziękuję za to. Nie wiem, jak ci się odwdzięczyć! Czy poślubienie cię wystarczy?”

"Wendy!"

"Co?"

„Gdybyś tylko potrafił brzmieć bardziej szczerze, to może bym ci uwierzył”

Roger prychnął, przewracając oczami. Wendy natychmiast uśmiechnęła się nieśmiało i zapytała: „Czyż nie jestem szczery?”

„Dlaczego nie zadacie tego pytania swojemu synowi?”

Roger zwrócił się do Raymonda, który uwolnił się z rąk matki, i pobiegł w kierunku sofy.

Po tym, jak opadł na miękką kanapę, chłopiec spojrzał na matkę i powiedział: „Mamo, twój uśmiech jest taki sztuczny. Wendy natychmiast straciła mowę. A gdy uśmiech zniknął z jej ust, złapała parę kapci z przedsionka, po czym weszła do salonu. Wow! Nawet rozmiar kapci idealnie pasował do jej stóp! „Kupiłem ci trochę jedzenia i napojów. Są tu też owoce. Zobacz, czy jest coś jeszcze, czego chcesz. Zabiorę cię do supermarketu”

Roger powiedział, podążając za nią do salonu.

„Nie.Nie.Zrobiłeś już wystarczająco dużo.”

Wendy usiadła na wygodnej sofie, swobodnie chwytając poduszkę.

Mrużąc oczy, westchnęła radośnie i powiedziała: „Naprawdę miło być tak bogatym, prawda?”

„Więc musisz zarobić pieniądze i oddać mi je najszybciej jak to możliwe!”

Roger zadrwił z uśmiechem.

Następnie rzucił książką w Wendy, która szybko ją złapała.

„Co to jest?” zapytała, patrząc na to i marszcząc brwi.

„Jeszcze nie jesteś częścią ekipy, więc na razie nie możesz dostać scenariusza. Według niektórych wewnętrznych źródeł, ta seria jest wiernym hołdem dla oryginału, więc scenariusz jest niemal identyczny. Najpierw powinieneś przeczytać oryginalną książkę i zapoznać się z postacią, którą będziesz grać. Zdecydowanie pomoże ci to później w przesłuchaniu”.

Gdy tylko zaczęli rozmawiać o aktorstwie, wzrok Wendy od razu stał się poważny.

Przez lata aktorstwo nie było już tylko jej hobby, ale także sposobem na utrzymanie.

Gdyby nie zarabiała na życie w USA, nie byłaby w stanie utrzymać siebie i Raymonda.

Wendy szybko przejrzała książkę „Historia konkubiny Ivanki”.

Postać, w którą miała zagrać, była trzecią bohaterką i drugim czarnym charakterem w sztuce, Lady Faye.

Była piękną cesarską konkubiną.

Gdy została członkinią haremu cesarskiego, wykonywała pawanę, która bardzo podobała się cesarzowi.

Od tego czasu była jego faworytką.

A jakby postać ta rzeczywiście była przeznaczona dla Wendy, opis postaci Lady Faye był bardzo podobny do wizerunku Wendy.

Im dłużej czytała tę historię, tym bardziej ją fascynowała.

„Mamo? Mamo!”

"Co?"

Mały chłopiec, który próbował zwrócić na siebie uwagę matki, wyglądał bezradnie, gdy dodał: „Wujek Roger dzwonił do ciebie kilka razy”.

„Ach, przepraszam. Ta książka jest zbyt wciągająca”.

Roger westchnął, siedząc między Wendy i małym chłopcem.

Następnie poklepał Raymonda po ramieniu i powiedział: „Robi się późno. Idź i weź prysznic. W szafie w drugiej sypialni są dla ciebie piżamy”.

Chłopiec spojrzał na Wendy, a potem na Rogera, po czym zostawił ich w salonie, aby wziąć prysznic.

„Masz mi coś do powiedzenia?” – nagle zapytała Wendy.

Roger skinął głową i odpowiedział poważnie: „Powinieneś być przygotowany psychicznie. Główna bohaterka tego spektaklu telewizyjnego została już wybrana”.

"Oh okej."

Tak naprawdę, nie miało to z nią nic wspólnego.

Wendy i tak nie była na przesłuchaniu do tej roli.

„Główna aktorka w tej sztuce... To Eris Finch.”

Słysząc to imię, twarz Wendy nagle zamarła.

تم النسخ بنجاح!