Hoofdstuk 20

Hij keek mij aan met gesluierde ogen.

En terwijl ik in zijn hand kneep, keek ik hem met heel mijn hart en ziel aan, in de hoop dat hij mijn oprechtheid kon zien en voelen, ook al kon hij het niet geloven. "Ik wil je alles vertellen... Ik wil zonder deze zware last kunnen leven en gewoon vrij zijn... maar dat kan ik niet... niet als het ten koste gaat van anderen."

Door dit allemaal hardop toe te geven werd datgene waar ik het meest bang voor was, alleen maar bevestigd.