Rozdział 3 Zboczony klient

Luna zaprowadziła Stellę do działu public relations. Następnie przedstawiła ją pozostałym pracownikom. „Słuchajcie, chłopaki! To jest Stella Anderson, wasza nowa koleżanka”.

Z uprzejmym uśmiechem Stella powiedziała: „Miło was wszystkich poznać. To zaszczyt być częścią tego działu. Mam nadzieję, że będziemy się dobrze dogadywać”.

Pozostali byli zszokowani szybkim przyjęciem Stelli. Szeptali do siebie.

„Czy to jest ta oficerka PR, która została tu przeniesiona, aby pracować osobiście dla pana Clarka? Wygląda ładnie. Zastanawiam się, czy to piękność z mózgiem, czy po prostu pusta czaszka”.

„No, chodź. Powinieneś wiedzieć, że pan Clark ma oko do najlepszych talentów. Założę się, że jest dobra w tym, co robi”.

„Jestem jej tak zazdrosna. Ma okazję blisko współpracować z panem Clarkiem. Jaka szczęściara!”

Stella wszystko słyszała. Jednak jej uśmiech pozostał ten sam i nic nie powiedziała.

Z drugiej strony twarz Luny stała się o odcień bardziej czerwona. Zmarszczyła brwi patrząc na Stellę.

Komentarze te podsyciły płomień jej niezadowolenia.

Powszechnie wiadomo było, że Matthew przeprowadzał z potencjalnymi pracownikami intensywny proces rozmów kwalifikacyjnych. Ale wcześniej była świadkiem, jak pobłażliwy był dla Stelli.

Luna zmierzyła Stellę wzrokiem od stóp do głów. Była pewna, że ten nowicjusz to po prostu tępak.

Ze złości przysięgła, że sprawi Stelli cierpienie.

Podstępny umysł Luny natychmiast wziął się do pracy. Postanowiła dać Stelli najtrudniejsze zadanie na ziemi.

„Proszę bardzo. To jest twoje pierwsze zadanie zlecone przez pana Clarka. Obecnie wszyscy są o krok od ukończenia projektów, nad którymi pracowali. Pozostało tylko jedno zadanie dotyczące wyboru muzyki w tle na nadchodzącą rocznicę firmy”. Luna trzymała niezbędny dokument, a jej ton był naturalny. „Twoim zadaniem jest komunikowanie się z drugą stroną i upewnienie się, że muzyka w tle zostanie potwierdzona jak najszybciej”.

Stella zmarszczyła brwi i zapytała: „Czy jest coś jeszcze, co powinnam wiedzieć?”

Wybór muzyki w tle był jednym z najprostszych aspektów przygotowań do bankietu. W związku z tym dziwne było, że wciąż nie został skończony.

Luna była zdeterminowana, żeby sprawić, by Stella cierpiała, więc nie zawracała sobie głowy tłumaczeniami. Po prostu rzuciła dokument Stelli i powiedziała: „Klient, którego to dotyczy, przyjdzie później. Dowiesz się wszystkiego, kiedy się spotkacie”.

Po tych słowach poszła prosto do swojego biurka.

Stella wzruszyła ramionami, zamiast zadawać więcej pytań.

Aby zaznać chwili spokoju, weszła do sali konferencyjnej i zaczęła przeglądać dokument.

Gdy tylko zamknęły się drzwi, w biurze ponownie wybuchła dyskusja.

„Ten nowicjusz jest skazany na zagładę. Henry nie jest łatwą osobą do współpracy. Nie dość, że jest wybredny, to jeszcze zboczeniec. Przechodzą mnie dreszcze na myśl o tym, co by jej zrobił”.

„Nie jesteś sama. Tak czy inaczej, życzę jej powodzenia.”

——

W sali konferencyjnej Stella zapoznała się ze wszystkim, co można było wiedzieć na temat zadania i klienta, z którym miała się spotkać.

Klientem był pianista o imieniu Henry Scott.

Zarząd firmy był zainteresowany wykorzystaniem jego utworu fortepianowego na imprezie z okazji 30. rocznicy, która miała się odbyć tuż za rogiem. Z nieznanego powodu nie udało im się jeszcze dojść do porozumienia.

Właśnie skończyła czytać ostatnią stronę dokumentu, gdy drzwi sali konferencyjnej otworzyły się.

Wszedł mężczyzna ubrany w dżinsy i luźną koszulę z podwiniętymi rękawami.

Stella natychmiast wstała i się uśmiechnęła. „Dzień dobry , panie Scott. Dziękuję za przybycie. Nazywam się Stella Anderson i będę odpowiedzialna za omówienie współpracy dotyczącej wykorzystania pańskiego dzieła na nadchodzącym bankiecie rocznicowym. Proszę usiąść”.

„Okej” odpowiedział Henry i wysunął krzesło obok Stelli.

Z rękami skrzyżowanymi na piersiach, odchylił się na krześle i wpatrywał się w nią.

Stella unikała jego wzroku.

Gdy usiadła, odsunęła krzesło. Następnie zaczęła mówić profesjonalnym tonem: „Jeszcze nie doszliście z nami do porozumienia w sprawie wykorzystania waszego utworu fortepianowego. Czy jest ku temu jakiś powód? Jeśli macie jakieś zastrzeżenia, dajcie znać. Zapewniam, że zadowolimy was, o ile będzie to w naszej mocy”.

Henry pozostał niemy, gdy jego oczy błądziły po niej.

Lodowate ostrzeżenie przesunęło się po kręgosłupie Stelli. Poczuła się nieswojo pod jego spojrzeniem, ale nadal się uśmiechała. „Jestem świadoma, że obecnie przygotowujesz się do niedalekiej trasy po całym kraju. Obiecuję, że nie wpłynie to na twoje przygotowania. Wręcz przeciwnie, poświęcimy trochę czasu, aby nagłośnić twoją trasę na bankiecie jako wyraz naszej wdzięczności. Co o tym myślisz?”

Henry pocierał brodę przez chwilę, zanim powiedział: „Muszę powiedzieć, że składasz całkiem atrakcyjną ofertę”. Spojrzał na nią z ukosa, a potem się uśmiechnął.

Stella wyciągnęła przygotowany kontrakt. „Proszę przeczytać kontrakt. Jeśli masz problem z którymś z punktów, mogę go natychmiast zmienić”.

Nie biorąc dokumentu, Henry odchylił się do tyłu i położył ręce na tyle głowy. „Czytanie to tyle pracy. Co gorsza, umowa wygląda tak nieporęcznie. Nie chcę jej przeglądać”.

Słysząc to, Stella była w rozterce.

„Może podejdziesz bliżej i mi to przeczytasz?” Oczy Henry’ego zabłysły zainteresowaniem, gdy na nią spojrzał.

Stella zacisnęła usta i wzięła głęboki oddech.

Pracując w branży PR przez wiele lat, spotykała się z najróżniejszymi klientami, którzy prosili ją o dziwne rzeczy.

Odczytanie umowy na głos nie wydawało się niczym szczególnym.

Mając to na uwadze, Stella podeszła trochę bliżej, jednocześnie upewniając się, że jest w bezpiecznej odległości od niego. Następnie odchrząknęła i zaczęła czytać.

Jej wzrok był skierowany na dokument, ale czuła, jak jego palące spojrzenie wędruje po całym jej ciele.

Aż ją ciarki przeszły.

Mimo wszystko Stella wyprostowała się i spróbowała skoncentrować się na tym, co czytała.

Nagle Henry pochylił się gwałtownie.

Stella instynktownie się wycofała.

Uśmiechając się z zadowoleniem, pochylił się jeszcze bliżej.

„Jaki piękny naszyjnik masz. Pasuje do twojej promiennej skóry”.

Mówiąc to, wyciągnął rękę, chcąc dotknąć jej szyi.

Stella musiała się bardzo powstrzymywać, żeby nie odtrącić jego ręki. Zamiast tego odchyliła się jeszcze bardziej i spojrzała na niego wrogo, a jej obrzydzenie rosło.

„Jeśli podoba ci się ten naszyjnik, pomogę ci zamówić jeden i wysłać go do twojej firmy po spotkaniu. Czy możemy teraz wrócić do porządku obrad?”

Ręka Henry'ego zamarła w powietrzu, a on prychnął: „Myślałem, że Prosperity Group chce ze mną współpracować. Ale okazało się, że się myliłem. Jestem bardzo zajętym człowiekiem, więc nie powinienem marnować cennego czasu na rozmowy z nieszczerymi ludźmi”.

Uniósł brwi i spojrzał na nią z nutą groźby.

Nagle drzwi zostały otwarte.

„Współpraca anulowana!”

Matthew wszedł do środka z pozbawionym wyrazu obliczem. Stanął przed Stellą i stanął twarzą w twarz z Henrym.