Hoofdstuk 68

Maar plotseling valt mijn blik op een figuur aan de andere kant van de kamer en ik word doodstil van schrik. Daarna barst ik in lachen uit, omdat ik me realiseer dat ik naar mezelf kijk in de spiegel aan de verste muur.

"Wat?" vraagt Jesse terwijl hij naar mij toe komt.

"Serieus?" zeg ik, terwijl ik mezelf grijnzend toekijk terwijl ik me een beetje omdraai, mijn saaie gezicht zonder make-up observeer, mijn haar vakkundig omhooggestoken onder mijn pet, mijn wijde uniform. "Zo zie ik eruit?"