Rozdział 6 Nie płacz, mamo

Yang Mingrui i Zhang Ling byli głęboko zakochani, ale jedyną wadą było to, że ich trójka dzieci nie dorastała do pięt. Usta Zhang Ling skrzywiły się z nutą goryczy.

Xu Jia rzuciła Jiang Ning spojrzenie. Pani siedziała tu cały dzień, czekając na Mistrza, który nie wrócił. Była zdenerwowana. Właśnie gdy miała coś powiedzieć, ktoś zapukał do drzwi. „Pani, panna Hu Yue wróciła”. Zhang Ling wyprostowała się.

Twarz Hu Yue stała się ponura i nieprzyjemna. „Wy dwie, idźcie poczekać na zewnątrz”. Dwie młodsze pokojówki szybko opuściły pokój. Gdy drzwi się zamknęły, wyraz twarzy Zhang Ling nieco się pogorszył. Hu Yue opadła na kolana z ciężkim łoskotem.

Jej oczy były czerwone, całe ciało drżało, niemal zgrzytała zębami, gdy mówiła: „Pani, ma pani bystry wgląd. W Cran Alley...” Oczy Hu Yue błysnęły czerwienią, gdy opisywała to, czego była świadkiem, niemal na miejscu oszalała.

„Kiedy przybyłem, Mistrz pomagał kobiecie, całkowicie owiniętej, wsiąść do powozu. Trzymał nawet noworodka w ramionach”.

Hu Yue prawie płakał.

„Och, mnie nie zabili, a te dwie służące złapano, więc musiały się martwić, że zostaną złapane, więc się przeniosły…” Zhang Ling usłyszała to zdanie bardzo wyraźnie.

Wzięła głęboki oddech, próbując powstrzymać szok.

„Czy dobrze się przyjrzałaś? Czy to naprawdę był... Lord Yang?” Praktycznie zacisnęła zęby, jej twarz była blada jak duch. Hu Yue otarła łzy. „Słyszałam, jak nazywała go Mingrui.

„Udawałam, że szukam mieszkania do wynajęcia, i usłyszałam od sąsiadów, że mieszkają tam od lat, zawsze zwracając się do siebie jak do męża i żony. Oni...” Hu Yue otarła łzy.

„Byli niezwykle uczuciowi. Lord Yang martwił się, że może być źle traktowana, więc kupił prezenty i odwiedził każdy dom, prosząc wszystkich, aby się nią zaopiekowali. Wszyscy mieli o nich dobre zdanie”. Zhang Ling czuła, jakby jej serce zostało wyrwane.

„Pani...” Hu Yue nie mógł powstrzymać się od spojrzenia na nią. Jeśli ona czuła się, jakby uderzył w nią piorun, o ile gorzej musiało być dla pani?

„Nie płacz, śliczna mamo. Nie roń łez przez tego palanta. Boli mnie, gdy widzę cię w takim stanie... ” Mała cmoknęła ustami, wyraźnie podziwiając urodę swojej matki. Ten palant musi być ślepy.

„Jak nazywa się ta dziewczyna?” Zhang Ling w końcu zapytała po długiej ciszy. W jej głosie słychać było nutę rozpaczy.

„Słyszałem tylko, że jej nazwisko brzmiało Wu. Mistrz zwykle nazywał ją „Xiaoning”, może to jej przezwisko”. Ostatni promyk nadziei w oczach Zhang Ling roztrzaskał się. Xiaoning?

Kilka lat temu, w trakcie spotkania z okazji Święta Środka Jesieni, po wypiciu o kilka drinków za dużo, w środku nocy, Yang Mingrui wymamrotał przez sen imię „Xiaoning”.

Zhang Ling poczuła gorzki smak w ustach. Lata miłości i zaufania w jednej chwili runęły. Oparła się o wezgłowie łóżka, a łzy spływały jej po twarzy.

Zanim mogła to wszystko zrozumieć, ponownie usłyszała ten delikatny, czuły głos.

Matko, proszę nie płacz. Pod krzywym drzewem na podwórku twojej rodziny znajduje się Ósemka Postaci obecnego Cesarza... '

Yang Yuting przeklęła swoją niezdolność do mówienia. Kiedy przeszukano rodzinę Zhang, pod krzywym drzewem znaleziono materiały zdradzieckie, a najstarszy brat jej matki wziął na siebie winę i został publicznie stracony. To zapoczątkowało upadek rodziny Zhang. Słysząc to, Zhang Ling poczuła mrowienie w piersi.

Kiedy Yang Mingrui chciał ją poślubić, członkowie jej rodziny sprzeciwili się temu, ale ona nalegała na ślub z nim, co doprowadziło do tego małżeństwa. Przez lata, ponieważ Yang Mingrui nie przepadała za swoją rodziną, celowo dystansowała się od nich. Bała się go zdenerwować.