Rozdział 133

„Audrey?” zawołał, a jego głęboki głos mimowolnie wywołał dreszcz wzdłuż mojego kręgosłupa – nie słyszałam go poza jego wykładami – i moimi snami – od jakiegoś czasu. „To ty?”

Zdając sobie sprawę, że nie mam innego wyjścia, jak się ujawnić, wyszedłem zza drzewa, starając się wyglądać tak nonszalancko, jak to możliwe. „O, hej” powiedziałem, wymuszając uśmiech. „Nie spodziewałem się, że cię tu zobaczę

Uniósł brew, wyraźnie nie kupując mojego przedstawienia. „Czy ty... chowałeś się za tym drzewem?”