Rozdział 2 Uratuj swoją babcię w trzy dni

Pięć lat później kobieta i jej pięcioro dzieci stanęło przed lotniskiem miejskim. Nagle samochód zatrzymał się przed nimi i wyszedł z niego przystojny mężczyzna.

„Nikolai!” Brigitta zawołała radośnie, widząc Nikolaia. Był ubrany w białą koszulę i czarne dżinsowe spodnie, a także białe płótno. Wyglądał gorąco i chłodno.

„Brigitta... Wyglądasz oszałamiająco, szybko chodź do samochodu” – powiedział Nikolai radośnie, wyczekując powrotu do miasta. Nikolai i Brigitta stali się najlepszymi przyjaciółmi na wyspie Toki, do której Brigitta podróżowała pięć lat temu. Ale teraz wróciła do swojego miasta, Jora City.

W ciągu kilku sekund Brigitta była już w samochodzie na przednim siedzeniu, podczas gdy piątka dzieci siedziała na tylnym siedzeniu. Nikolai, który prowadził, powiedział do Brigitty: „Nie mogę się doczekać, aby poznać twoje dzieci. Wyglądały zbyt pięknie”.

Brigitta tylko się uśmiechnęła. Nikolai i ona pracowali razem jako koledzy w tej samej firmie na wyspie Toki, dla niej Nikolai był jedną z najsympatyczniejszych dusz, jakie ktokolwiek mógłby spotkać na tej ziemi.

Kilka minut później Nikolai zaprowadził Brigittę i dzieci do swojego domu i powiedział: „Brigitta, możesz tu mieszkać, dopóki nie znajdziesz zakwaterowania”.

„Nie chcę cię niepokoić, Nikolai” – Brigitta czuła, że ona i jej dzieci będą niepokoić Nikolai, więc planowała znaleźć zakwaterowanie jutro lub najpóźniej jutro, ale z tego, jak mówił Nikolai, wynikało, że nie miałby nic przeciwko temu, gdyby ona i jej dzieci zostali jeszcze przez kilka miesięcy.

„Brigitta, pospolita! Po co są przyjaciele?... Miej tam pokój dla siebie. A tam, pozwól dzieciom mieć ten pokój dla siebie.” powiedział Nikolai.

Brigitta uśmiechnęła się i z wdzięcznością powiedziała: „Jesteś zbyt miły, Nikolai”.

Następnie Mikołaj zwrócił się do dzieci, było ich czterech chłopców i jedna dziewczynka, byli niezwykle ładni, widział ich po raz pierwszy. „Hej, kochani, czujcie się przy mnie swobodnie”.

„Jesteś słodki, Nikolai…” Birdie, jedyna dziewczynka wśród pięcioraczków, nagle przemówiła.

Nikołaj zarumienił się. „Naprawdę?”

„Nie uwodź naszej siostry...” Chester nagle przemówił, był jednym z czterech chłopców. Nikolai wybuchnął śmiechem i powiedział: „pozwól mi gotować, żebyśmy wszyscy mogli zjeść”.

Następnie szybko pobiegł do kuchni, zostawiając matkę i jej piątkę dzieci samych.

Dzieci zgromadziły się wokół mamy, która siedziała na dużym krześle. Chester i Henley trzymali ją obiema dłońmi w swoich małych rączkach, podczas gdy Maynard i Rome odpoczywali na jej kolanach, a Birdie siedziała tuż na jej kolanach.

„Mamo, powiedziałaś, że nasz tata mieszka tutaj, czy możemy go zobaczyć, skoro już tu jesteśmy?” zapytał Henley.

Pięć lat temu, po opuszczeniu Jora City na wyspę Toki, shd nagle zauważyła, że jej brzuch rośnie. Kiedy zaczęła pluć i często czuła zawroty głowy, nie mogła powstrzymać się od pójścia na kontrolę do szpitala, ku jej największemu zaskoczeniu, powiedziano jej, że jest w ciąży. Zajście w ciążę z nieznajomym było już dla niej zbyt trudne, ale dziewięć miesięcy później urodziła pięcioro dzieci na raz.

Gdy dzieci osiągnęły dojrzałość, zaczęły ją pytać o ojca, a ponieważ byli wtedy na wyspie Toki, powiedziała im po prostu, że poznają swojego tatę, gdy wyemigrują do Jora City.

„Mamo, nie powiedziałaś nam, dlaczego ty i tata nie jesteście razem?” zapytał Maynard.

Brigitta westchnęła, „czemu najpierw nie zjemy, a potem porozmawiamy o twoim tacie później”. Brigitta nie wiedziała, co im odpowiedzieć, nie chciała ich okłamywać, gdyby dowiedzieli się, że kłamie, mogliby stracić do niej zaufanie, więc lepiej, żeby na razie nie odezwała się w tej sprawie. Brigitta wstała i powiedziała, „pozwól mi sprawdzić, co u Nikolaia w kuchni”. Po czym odeszła.

„Skoro tatuś jest tutaj, znajdziemy go”. Powiedział Chester. Chester miał najwyższy iloraz inteligencji wśród swojego rodzeństwa. Już w wieku czterech lat potrafił hakować i obsługiwać laptopy.

Jego rodzeństwo zawsze wierzyło jego słowom, ponieważ zawsze znajdował rozwiązanie każdego problemu, na jaki się natknęli.

„Nawet nie wiemy, jak wygląda tata, jak go znajdziemy?” zapytał Henley. Był trochę wyższy i większy od swojego rodzeństwa. Jeśli chodzi o obronę rodzeństwa przed tyranem, jest w tym bardzo dobry, ponieważ jego wygląd jest onieśmielający, w przeciwieństwie do Chestera, który miał szczupłe ciało.

Wszyscy myśleli o tym, co powiedział Henley, a potem Chester znów przemówił: „Zawsze znajdujemy sposób na każdy problem, dlaczego tym razem miałoby być inaczej?”

Po kilku godzinach Brigitta, która leżała na łóżku, nagle zamknęła laptopa ze zmęczeniem i westchnęła. Zgłosiła się do tylu firm, ile mogła, i miała nadzieję, że otrzyma odpowiedź od każdej z nich tak szybko, jak to możliwe. Nie chciała, żeby ona i jej dzieci były ciężarem finansowym dla Nikolaia, a jej głównym celem tutaj było zebranie pieniędzy na operację babci. To był powód, dla którego wróciła do Jora City.

Już skontaktowała się ze swoją rodziną, aby pomóc, ale oni nie byli skłonni. Powiedzieli, że musi poślubić chorego i bezpłodnego ostatniego syna rodziny Wigglesworthów zamiast swojej siostry, zanim będą mogli pomóc jej z pieniędzmi, których potrzebuje na opłatę za operację babci. Najwyraźniej kochali jej przyrodnią siostrę bardziej niż ją samą i dlatego nie pozwoliliby jej przyrodniej siostrze wyjść za mąż za chorego mężczyznę, o którym plotkowano, że cierpi na przewlekłą chorobę psychiczną, ale nie mieliby nic przeciwko wrzuceniu Brigitty do jaskini takiego mężczyzny. Jak nikczemna była jej rodzina! Nawet jej biologiczny ojciec poparł decyzję jej rodziny.

Nastrój Brigitty był przygnębiony, była przygnębiona . Wymyśliła wszystkie możliwe sposoby, aby zebrać pieniądze dla swojej chorej babci, ale nie było żadnego logicznego sposobu, aby zebrać tak ogromną kwotę pieniędzy w tak krótkim czasie. Nawet jeśli dostanie pracę, będzie oszczędzać przez miesiące, zanim będzie mogła zebrać opłatę za operację babci.

Nagle zadzwonił jej telefon i widząc, że to lekarz odpowiedzialny za zdrowie jej babci, westchnęła przygnębiająco i odebrała połączenie. Już wiedziała, że lekarz chce poprosić o pieniądze, więc powiedziała: „Jestem już z powrotem w mieście, już ciężko pracuję nad zdobyciem pieniędzy, daj mi trochę czasu”.

„Czas to coś, czego twoja babcia nie ma, proszę pani. Jeśli naprawdę chcesz ją uratować, proszę, zdobądź pieniądze w ciągu maksymalnie trzech dni” – powiedział poważnie lekarz.