Rozdział 258

Po tym, jak Eva pożegnała się z Nathalią, westchnęła głęboko, wiedząc, że nadszedł czas, aby zmierzyć się ze słoniem w pokoju. Niemal czuła, jak ciekawskie spojrzenie Damiena tworzy dziurę w jej duszy. Studiował ją tak uważnie od momentu, gdy się obudziła, że zastanawiała się, czy w tym momencie potrafi czytać w jej myślach.

Zamykając drzwi, nie chciała się odwrócić i stanąć twarzą w twarz z onieśmielającym mężczyzną siedzącym na jej kanapie. Nawet teraz, gdy stała twarzą do drzwi, wiedziała, że wciąż na nią patrzy.

Damien odezwał się pierwszy. „Nie próbuj opóźniać tej rozmowy”. Jego głos nie był tym, do którego się przyzwyczaiła. Nie był przesadnie ciepły ani przyjazny, zamiast tego brzmiał odległy i obojętny. Był lodowaty, jakby przeprowadzał transakcję biznesową lub rozmawiał ze swoimi podwładnymi.