Rozdział 209

Nadal ją obserwował i kiedy zobaczył jej dzikie, niewzruszone spojrzenie wpatrzone w potężnych mężczyzn, którzy byli najwyraźniej dwa razy starsi od niej, uświadomiło mu, dlaczego George cenił tę zadziorną małą kobietę. Nie było żadnego wyrazu twarzy, który wskazywałby na to, że bała się w najmniejszym stopniu wyrazić swoje zdanie i wskazywała na wady zarówno prezenterów, jak i dyrektorów. Miała niesamowite oczy, aby dostrzec nieścisłości w propozycji i fachowo obliczyć rzeczywisty przychód, a także zyski z podpisania umowy. Gdzie nauczyła się tego wszystkiego? Wątpił, czy miała jakiekolwiek pojęcie, jak niebezpieczny był jej potencjał? Ludzie tacy jak ona są rzadkością, a gdyby słowa o jej umiejętnościach wyszły na jaw, niezliczone firmy walczyłyby o nią. Potężni mężczyźni użyliby wszelkiego rodzaju wątpliwych środków, aby przeciągnąć ją na swoją stronę, a co gorsza, jeśli nie mogliby jej mieć, na stałe wyrwaliby ją z rąk Lawrence'a Smitha.

Damien wpatrywał się uważnie w ścianę. Była ukrytą bronią, ale nie było wokół niej żadnej ochrony. Ochrona wokół niej była bardzo słaba i rzadko miała ochroniarzy. Pomimo posiadania własnego samochodu, nadal korzystała z komunikacji miejskiej tak nieostrożnie, nie miała kierowcy, który zawiózłby ją gdziekolwiek do celu, ochrona budynku jej apartamentowca również była niewystarczająca, zdaniem Damiena. Czy ta kobieta w ogóle nie dbała o swoje życie? Chyba że nie musiała bać się żadnych smakołyków.

Myśląc o tym teraz, przypomniał sobie, jak stał w jednym miejscu, niewzruszony lub przestraszony, gdy Mark celował w nią z broni. Obserwował wszystko, co działo się tamtego dnia, mimo że wyglądał, jakby był nimi zainteresowany, ale potajemnie obserwował, jak groziła i pouczała Marka, jednocześnie kręcąc sztyletem wokół palców zręcznie jak wyszkolony ekspert.