Rozdział 84

„Oczywiście, że posypki” – mruczę, wzdychając, rzucając mu ostatnie spojrzenie – „za dużo. Tak, o wiele więcej, niż wydaje się praktyczne”. Biorę głęboki oddech, delektując się jego zapachem i naciskiem jego umięśnionego torsu na mnie przez ostatnią sekundę. Waham się, ale potem podnoszę ręce i pozwalam, by moje dłonie dotknęły jego boków, czując linie jego mięśni skośnych, gdy powoli przesuwam dłonie w dół w kierunku jego bioder.

I kiedy to robię, choćby na moment, pozwalam sobie wyobrazić, jak przyjemna byłaby w dotyku jego naga skóra pod moimi palcami.

Przez ciało Luki przechodzi silny dreszcz.