Rozdział 807

Wzdycham, przenosząc ciężar na drugą nogę, odwracając twarz od odbicia w lustrze. Mam dość patrzenia na to, nawet jeśli ta suknia, którą stworzyli na ceremonię zaślubin, jest niesamowita, cała z niebieskiego jedwabiu haftowanego srebrem, powiewająca jakieś dziesięć stóp za mną w misternym trenu.

„Przepraszam” – mruczy Pippa, patrząc na mnie z dwiema szpilkami wciśniętymi między usta, podczas gdy ona wytrwale pracuje nad brzegiem z przodu mojej sukienki, doprowadzając ją do idealnej długości. Wyjmuje szpilki z ust i szybko składa jeszcze dwa fałdy. „Wiem, że stoisz tam godzinami, Ariel, ale to naprawdę ostatnia część”.

Uśmiecham się do niej i kręcę głową, bo to nie jej wina. „Szczerze mówiąc, tobie jest o wiele trudniej, Pip” – mówię, pochylając się, by pogłaskać ją po głowie, co ją rozśmiesza. „Próbować kucać godzinami, będąc w ciąży. Szczerze mówiąc, powinnaś dostać medal za utrzymywanie równowagi na palcach stóp”.