Rozdział 770

Potem spojrzałam na Jacka, niesamowicie zaniepokojona tym, jak zareaguje na tę nowinę.

„Wszystko w porządku” – mówi, dość łagodnie, patrząc na mnie, jakbyśmy byli jedynymi dwoma osobami stojącymi na tej polanie. Podnosi rękę do mojej twarzy, delikatnie głaszcząc kciuk po policzku. „Dla mnie to nic nie zmienia. Nadal nie pozwolę temu dupkowi zbliżyć się do ciebie – ale czy nadal masz część więzi?” – wzrusza ramionami. „Przynajmniej wiemy, że jakiś dziwny inny kumpel nie przyjdzie i nie zrujnuje nam życia. Jasne?”

„Tak” – mówię, obdarzając go drżącym uśmiechem i kiwając głową.