Rozdział 751

A potem podnoszę palec i trzymam go blisko znamienia Luki dla porównania, i widzę, że Jackson... ma rację. Że jest dość subtelny, ale ten miniznak jest... inny. On... świeci, prawie? Ledwie dostrzegalny, niewiarygodnie słaba linia srebra przechodząca przez niego? A znamię Luki nie ma nic z tego.

„Och, to naprawdę niesamowite” – mruczę. Potem wybucham uśmiechem, patrząc na miniznak. „Widzisz? Wiedziałam, że miniznak jest prawdziwy”.

Jackson tylko się śmieje i kręci głową, kładąc ręce na moich biodrach i podchodząc bliżej, całując mnie we włosy. „Jeszcze nie mój cel, maleńki. Ale...” waha się, a potem porzuca temat. Podnoszę wzrok i spotykam jego w lustrze, wiedząc, co myśli, ponieważ myślę to samo.