Rozdział 552

Reszta z nas wybuchnęła śmiechem, gdy Jesse miota się jak mokry kot, dysząc i patrząc w dół na siebie, przemoczonego do suchej nitki lodowatej wody.

„Ktoś jeszcze?” pyta Cora, uśmiechając się do naszej grupy. Wszyscy po prostu dalej się śmiejemy, kręcąc głowami, nie, myślę, że wszyscy jesteśmy podekscytowani zmianą profesorów. To znaczy, wiem, że Cora i mama nie wiedzą wiele o praktycznej teorii magii - przynajmniej na ile wiem - ale wiemy, że im zależy i zrobią, co w ich mocy.

„Zemszczę się na tobie, mamo” – warczy Jesse, strzepując wodę palcami, gdy odchodzi w stronę łazienki, jego buty chlupoczą śmiesznie, gdy idzie, wprawiając resztę z nas w kolejny zbiorowy atak śmiechu. „Teraz mam magię cienia!” – woła Jesse przez ramię. „Zrobię... coś z tym!”