Rozdział 486

„No dalej, Ari” – szepcze Jackson obok mnie, chociaż ledwo go słyszę, tak bardzo skupiam się na papierze, na magii we mnie. „Dasz radę”. Ale nagle czuję jego dłoń na plecach, ciepłą i dodającą otuchy.

Biorę głęboki oddech, próbując zaufać jego wierze, ale muszę przyznać, że jestem zaskoczona, gdy jego ręka przesuwa się w dół, na moje plecy, jeszcze niżej, aż chwyta krawędź mojej koszuli wsuniętej w spodnie i wyciąga ją.

Lekko się wzdrygam i odwracam głowę, żeby na niego spojrzeć, podczas gdy on dyskretnie wsuwa dłoń pod materiał mojej koszuli, aż jego palce muskają moją skórę, a jego dłoń spoczywa płasko u podstawy mojego kręgosłupa.