Rozdział 222 Dziękuję, mężu. Ja też cię kocham.

Wczesnym rankiem promienie słońca przebijają się przez szpary w zasłonach i padają na duże łóżko w apartamencie. Tiffany leżała spokojnie, jej jasne i szczupłe ciało zapadło się w miękkim, dużym łóżku, a jej długie, czarne włosy rozrzucone były na poduszce niczym wodospad.

Zamknęła oczy, przewróciła się na drugi bok z jękiem i ponownie zapadła w głęboki sen.

Nagle poczuła ciepło pokrywające jej usta, niczym ważka dotykająca wody, jedna po drugiej, delikatnie i uwodzicielsko, od ust, przez policzki, do brody, a następnie do szyi.