Rozdział 62 Księga 2 dwadzieścia dwa

Michael chwycił poręcze, powoli, ale delikatnie stawiając każdy krok, obficie się pocił i ciężko oddychał, z każdym krokiem, który stawiał, jego dłonie zaciskały się na poręczach, a brwi marszczyły się ciasno. Łagodny głos doktora Cage'a popychał go, podczas gdy on stał za nim, gotowy złapać go, gdyby stracił równowagę.

„To wszystko. To wszystko. Jeszcze jeden krok. Już to dostajesz. Już to dostajesz. No dalej, próbuj dalej. Dasz radę. Dobra robota, teraz jeszcze jeden. To wszystko. Świetnie ci idzie. Cudownie” Dr Cage chwalił go i zachęcał przy każdym kroku, który stawiał.

Michael pozwolił serii ciężkich oddechów wydostać się przez usta, krople potu utworzyły się na jego czole i przesiąkły jego ciało i szpitalny szlafrok, który zakładał. Zrobił jeden krok i zatrzymał się, dysząc, z zamkniętymi oczami, próbując znieść ból, który rozchodził się od pasa w dół do stóp, oblizał wargi i powoli otworzył oczy, delikatnie potrząsając głową. „Nie mogę dalej” wydychał.