Rozdział 1615

Yasmine siedziała w milczeniu przed gabinetem egzaminacyjnym, jej twarz była blada i opanowana, nie okazywała żadnych widocznych emocji. Jednak jej dłonie, spoczywające na kolanach, były mocno zaciśnięte, białe – z knykciami i wyraźnie drżały.

Bryson bezradnie przyglądała się z boku. Komfort był w tym momencie bezużyteczny. Co więcej, Yasmine nigdy nie potrzebowała czyjegoś komfortu. Wiedziała, że normalne jest, że ludzie mają emocje, ale to, jak je kontrolować, również przekraczało jej możliwości.

Przez lata Bryson był świadkiem, jak znosiła każdą falę emocji w samotności. Niezliczoną ilość razy próbował pocieszyć ją niezdarnymi słowami, tylko po to, by dowiedzieć się, że ona rozumiała je o wiele lepiej niż on.