Rozdział 1287

„Jest wiele pracy, która wymaga twojego osobistego zaangażowania, więc nie możesz po prostu się tu załamać”. Słysząc słowa Barda, Gordon wyraził wdzięczność: „Sir, mogę to ogarnąć, ale”. „Będzie dobrze, ktoś wkrótce przyjdzie mnie zastąpić”. Dopiero wtedy Gordon odszedł z poczuciem spokoju. Bard, patrząc na postać leżącą na szpitalnym łóżku, zastanawiał się nad czymś, z cieniem podejrzenia w umyśle co do kogoś.

Gdzie indziej.

Po zobaczeniu zdjęć i filmów, które Erik jej wysłał, łzy natychmiast napłynęły do oczu Sereny. Były to przebłyski nowego środowiska pracy Marthy.