Κεφάλαιο 3

Ένας ατσάλινος βραχίονας με κράτησε σε ένα λευκό πουκάμισο, τα επάνω κουμπιά άνοιξαν απρόσεκτα για να αποκαλύψουν ένα τέλεια μυώδες στήθος από κατσαρά, τριχωτά γκρίζα μαλλιά.

Έτρεμα ακόμα καθώς ο άντρας μιλούσε, γρυλίζοντας, απευθυνόμενος σε κάποιον δίπλα του: "Ποιος είναι αυτός ο μικρός αλήτης; Ποιος επέτρεψε σε έναν ανήλικο να μπει στο Fight club μου;"

Τα ψυχρά του μάτια κρατούσαν περιφρόνηση αν και με κρατούσε ψηλά, το χέρι πάνω μου σαν μέγγενη. Είχε ένα σοκ από πυκνά γκρίζα μαλλιά, ασημί στους κροτάφους και είχε έναν αέρα εξουσίας, γύρω του. Μια αύρα απειλής. Ίσιωσα, ανεβοκατέβασα.

Μετά από το χοντροκομμένο μαλλί που μόλις είχα δεχτεί και τον σκληρό χλευασμό, αυτό ήταν πάρα πολύ. Προσπάθησα να απωθήσω τον εαυτό μου, αλλά με κράτησε, η στάση του ήταν εύκολη, αλλά το κράτημά του επώδυνο.

«Μπορείς να με αφήσεις να φύγω, διεστραμμένη;» Απαίτησα επιβλητικά, προσπαθώντας να σταθώ ίσια και ψηλά , αλλά έφτασα μόνο μέχρι την ώθη του και ήξερα ότι τα μαλλιά μου έπεφταν γύρω μου, οι προσεκτικά πιεσμένες μπούκλες, έφτασαν μέχρι τη μέση μου, τα μάτια του κουνούσαν το στήθος μου. φόρεμα κοκκίνισα από μανία.

Και πάλι, απευθύνθηκε στον άντρα που ήταν δίπλα του, κάνοντάς του να φαίνεται ότι ήμουν πολύ χαμηλά για να μου μιλήσουν απευθείας, και είδα ότι είχε μια ολόκληρη παρέα μαζί του, μαύρες στολές με σκοτεινές όψεις.

Χωρίς να χαλαρώσει τη λαβή του στο μπράτσο μου, παρόλο που δυσκολευόμουν τώρα, είπε με σιγανό βουητό, με τη φωνή του βραχνή και όχι δυσάρεστη,

«Κοριτσάκι, είναι ώρα για ύπνο για σένα».

Ένας κυματισμός από γέλια γύρισε και ένιωσα το πρόσωπό μου να φλέγεται. Και μετά με έσπρωξε μακριά, κτυπώντας απότομα τα στρογγυλεμένα πίσω μου, τα ψυχρά χλωμά γκρίζα μάτια του στένεψαν περιφρονητικά καθώς γρύλιζε.

«Τρέξε πίσω στον μπαμπά σου, το κοριτσάκι σου και ρίξε το πριν τον ύπνο».

Το πρόσωπό μου έκαιγε καθώς οι άντρες που στέκονταν τριγύρω βογκούσαν, με τα λυσσασμένα μάτια τους να με καταβροχθίζουν. Το λουράκι των σπαγγέτι στον δεξιό μου ώμο είχε κοπεί κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του χειρισμού του Μουσταφά και έσφιγγα το φόρεμά μου στο στήθος μου απελπισμένα.

Το κοροϊδευτικό σχόλιό του ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και πετάχτηκα στον άντρα που γύριζε απογοητευτικά.. Χωρίς να σταματήσω να σκέφτομαι, σήκωσα το χέρι μου και τον χαστούκισα όσο πιο δυνατά μπορούσα.

Η θεία μου ανέκαθεν αναστέναζε και έλεγε ότι έπρεπε να χαλιναγωγήσω τα πάθη μου αλλιώς θα κατέληγα αλήτης σαν τη μητέρα μου. Αλλά ήμουν πολύ ταλαιπωρημένος για να ελέγξω την οργή μου τώρα.

Το μεγάλο χέρι του άντρα βγήκε σαν φίδι ακόμη και πριν τελειώσω και έπιασε τον καρπό μου σε ένα οδυνηρό κράτημα, κάνοντας με να φωνάξω καθώς έστριψε το χέρι μου πίσω από την πλάτη μου, κάνοντας με να φωνάξω. Το ζωηρό κόκκινο σημάδι στο σκληρό μάγουλό του με τα ανοιχτόχρωμα καλαμάκια, τον έκανε να φαίνεται επικίνδυνος, παρόλο που ένα βλέμμα έκπληξης και μετά αγριότητας άστραψαν πάνω από τα κατά τα άλλα αναίσθητα χαρακτηριστικά του που έμοιαζαν με γρανίτη καθώς γρύλιζε: «Αχ, κοριτσάκι. Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό ».

Και πριν καταλάβω τι συνέβαινε, πλησίασε τους άντρες του και μίλησε με κομμένο τόνο. Πες στο Gowen | θα τον δω αργότερα».

Και με αυτό, με τράβηξε στο σώμα του, μισή με έσυρε, μισή σέρνοντας με έξω, περιτριγυρισμένος από έναν στενό κύκλο ανδρών που ουσιαστικά με έκρυβαν από τα μάτια. Τα πλήθη χωρίστηκαν αυτόματα καθώς κινούμασταν και με ένα αίσθημα βύθισης, κατάλαβα καθυστερημένα, ότι ήταν κάποιος σημαντικός. Οι άνθρωποι τον φοβόντουσαν, σκέφτηκα, και η καρδιά μου βυθίστηκε στα δάχτυλα των ποδιών μου. Ήταν με τον τρόπο που έριξαν το βλέμμα τους μακριά και μετά, χαμήλωσαν τα μάτια τους με σεβασμό πριν κάνουν πίσω.

Προσπάθησα να μιλήσω, καταπίνοντας δυνατά καθώς με τράβηξε ο αποφασιστικός άντρας δίπλα μου.

«Συγγνώμη...» Λαχανίστηκα και μου έριξε ένα βλέμμα, ένα καυτό βλέμμα που με έκανε να δαγκώσω δυνατά το χείλος μου." Δεν ξέρεις συγγνώμη, κοριτσάκι," μουρμούρισε μεταξένια και ένιωσα έναν βαθύ φόβο στην κοιλιά μου με τα λόγια του. Σε τι είχα μπει ; Ενώ ο άντρας με κρατούσε φυλακισμένο, με το μεγάλο χέρι του να παγιδεύει οδυνηρά το χέρι μου πίσω από την πλάτη μου και κοίταξα τρεμάμενα τον άντρα και τους συντρόφους του, με τα λευκά πρόσωπά τους, που συμπεριφέρονταν σαν να ήταν φυσιολογικό για το αφεντικό τους να σύρει μια κοπέλα στο ασανσέρ και να την σύρει σε κάποιον άγνωστο προορισμό.

Ξαφνικά, ήμασταν στον επάνω όροφο και ανοιγόκλεισα. Ολόκληρος ο διάδρομος στον οποίο είχαμε βγει. ήταν πλουσιοπάροχα χαλί. σε θαμπό καφέ και καφέ. οι τοίχοι με επένδυση από ξύλο δίνουν ένα αριστοκρατικό φινίρισμα. Ήταν τελείως διαφορετικό από την ωμή, σχεδόν βίαιη ατμόσφαιρα του μεγάλου μαχητικού κλαμπ που μόλις είχαμε φύγει. Μόλις πρόλαβα να δω το περιβάλλον μου πριν ο άντρας που με κρατούσε με έσυρε σε μια μεγάλη πόρτα στο τέλος του διαδρόμου. Και μετά, είχε κλείσει την πόρτα στα πρόσωπα των συντρόφων του καθώς με πετούσε στο δωμάτιο.

Προσγειώνοντας στο με πλούσια μοκέτα έδαφος, τον κοίταξα έξαλλος. Αν και ένιωθα αναξιοπρεπής, ήμουν πολύ θυμωμένος για να σταματήσω να σκεφτώ. Σε όλα τα δεκαοχτώ μου χρόνια, δεν είχα ποτέ μια τόσο φρικτή μέρα, και πιστέψτε με, έχω δει πολλά.

Σηκώθηκα ανακατωτά καθώς γύρισε αδιάφορα και προχώρησε σε ένα μπαρ που έφτανε το μήκος ενός τοίχου. Το δωμάτιο ήταν μεγάλο και δέσποζε ένα τεράστιο γραφείο από ξύλο καρυδιάς που είχε πάνω του αντικείμενα τέχνης και μια παρτιτούρα από αρχεία, τακτοποιημένα στο πλάι.

Έξω από την πόρτα έγινε μια ταραχή και, η πόρτα άνοιξε και μια γυναίκα όρμησε μέσα, με ξανθά μαλλιά με ένα σφιχτό μπομπ γύρω από το όμορφα διαμορφωμένο κεφάλι της, τα γαλανά της μάτια διάπλατα από φόβο και κάτι άλλο. Έμοιαζε αόριστα οικεία, αν και το πώς θα ήταν δυνατό ήταν ένα μυστήριο από μόνο του.

«Αγάπη μου, Λούσι μωρό μου», ούρλιαξε και πετάχτηκε στον άντρα που φαινόταν εκνευρισμένος.