Κεφάλαιο 217

Ξαφνιάστηκα όταν το χέρι του τυλίχτηκε γύρω από το δικό μου. Πίεσε το μαχαίρι λίγο πιο βαθιά στο δέρμα του. «Τότε θα έπρεπε να με σκοτώσεις τώρα. Γιατί θέλω να είσαι δικός μου με κάθε τρόπο!»

Η ανάσα μου σφίγγεται στο λαιμό μου και δυσκολεύομαι να την κρύψω. Κάποια στιγμή, είχε ξεπεράσει τα όρια από χρηστικός, σε γαμήσιμος, και τώρα είναι πραγματικά επιθυμητός. Έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του, αλλά το ότι είναι πρόθυμος να αυτοκτονήσει για μένα προσθέτει άλλη μια νότα στο τόξο του. Η σταγόνα αίματος μετατρέπεται σε μια σταγόνα. Τρέχει πάνω από τη λεπίδα και στα χέρια μας. Δεν διστάζει και τα πανέμορφα σκούρα μάτια του μένουν στα δικά μου.

Μόνο όταν το χέρι μου χαλαρώνει στο μαχαίρι, το αφήνει. Το μαχαίρι πέφτει με κρότο στο πάτωμα και ένιωσα στιγμιαία ευγνώμων για το σκούρο χαλί. Θα είχα χάσει τα σωθικά μου αν υπήρχε αίμα σε ένα κρεμ χαλί. Είναι σχεδόν αδύνατο να βγεις.