Κεφάλαιο 210
Έξι μήνες αργότερα, η Νία
Τα μάτια μου τρεμοπαίζουν στο ρολόι καθώς κλάματα αντηχούν στην κρεβατοκάμαρα. Σκουντώντας τον Ντέιν, δεν κουνιέται. Κρυώνει έξω στο κρεβάτι και δεν κουνιέται ακόμα και όταν τα κλάματα των διδύμων δυναμώνουν.
Σέρνοντας τον εαυτό μου από το κρεβάτι, σύρομαι προς τις κούνιες τους. Δεν ξέρω καν γιατί έρπω σε αυτό το σημείο, είναι ήδη ξύπνιοι, μόνο ο Ντέιν κοιμόταν.