Rozdział 437 Dzwony weselne

Punkt widzenia Sary.

Siedziałam przed lustrem toaletki, a kości słoniowe fałdy mojej białej sukni ślubnej kaskadowo opadały wokół mnie jak obłok. Moje serce trzepotało z podniecenia, wysyłając dreszcze radości przez każdą cząstkę mojego jestestwa. Dzisiaj miałam poślubić najbardziej pożądanego kawalera-miliardera w kraju, Alexa Hamiltona. Był uosobieniem doskonałości, a myśl o zostaniu jego żoną napełniła mnie wdzięcznością za moje niezwykłe szczęście. Pomimo ograniczonego czasu, jaki spędziliśmy razem, nie mogłam zaprzeczyć głębokiemu podziwowi i uczuciu, jakie żywiłam do niego od najmłodszych lat.

Gdy spojrzałam na swoje odbicie, promienny rumieniec pokrył moje policzki, odzwierciedlając niepohamowaną rozkosz narastającą we mnie. Bicie mojego serca zdawało się synchronizować z rytmicznym szelestem sukni, a ja czułam się jak księżniczka przygotowująca się na spotkanie ze swoim księciem. Dziś miałam przejść do ołtarza i przysiąc mu moją wieczną miłość, wiedząc, że stanie się mój na całą wieczność.