Rozdział 392 Nie mogę oddychać bez niej

Leonardo był zajęty myślami o niebezpiecznej sytuacji Sofii. Czuł przytłaczającą potrzebę dotarcia do niej tak szybko, jak to możliwe. Jednak zgoda na warunki ustalone przez Rosjan ciążyła mu. „Czego on, do cholery, chce?” – zapytał Domenico, wyraźnie się martwiąc.

„Chce, żebym zaakceptował jego warunki, które przedstawił wcześniej” – odpowiedział Leonardo z nutą frustracji w głosie.

„Nigdy nie możemy pozwolić im na handel narkotykami i promowanie prostytucji w naszym kraju. To jest sprzeczne z naszą etyką” – stanowczo stwierdził Domenico.