Κεφάλαιο 7: Θέλω να φύγω

Το POV της Scarlett:

Ήξερα ότι ονειρευόμουν. Ήμουν σε γάμο, και ήμουν η νύφη. Στεκόμουν ακριβώς μπροστά στον γαμπρό μου, αλλά δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπό του.

"Ατσού!" Το δικό μου φτάρνισμα με ξύπνησε.

Βρέθηκα ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Δεν ήξερα πώς ανέβηκα πάνω.

Το τελευταίο πράγμα που θυμήθηκα ήταν ότι ήμουν με τον Τσαρλς στον κάτω όροφο.

Μετά από αυτό, τίποτα.

Γιατί ένιωθα τόσο ζαλισμένος; Ένιωσα επίσης σαν να φλέγομαι.

Πέταξα το πάπλωμα και προσπάθησα να σηκωθώ.

«Μην κουνηθείς», διέταξε μια αυστηρή φωνή από την πόρτα.

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τον Τσαρλς να στέκεται εκεί.

Φορούσε ποδιά.

Δεν τον είχα δει ποτέ έτσι, οπότε δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα γέλια.

"Κρυώθηκες. Πεινάς; Το πρωινό θα είναι έτοιμο σύντομα."

Αφού το είπε αυτό, γύρισε και κατέβηκε πάλι κάτω. Προσπάθησα να σταθώ στα πόδια μου και πήγα στο μπάνιο.

Μετά το πλύσιμο, ένιωσα ότι το κεφάλι μου θα εκραγεί και τα γόνατά μου θα εκραγούν. Έσυρα τον εαυτό μου πίσω στο κρεβάτι.

Ο Τσαρλς επέστρεψε πριν προλάβω να κουλουριθώ κάτω από τα σκεπάσματα.

Μου έφερε ένα μπολ με ζεστό χυλό με μοσχαρίσιο κρέας και γαρίδες.

Ο χυλός μύριζε παραδεισένια, αλλά το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ.

"Δεν έχω όρεξη. Δεν θέλω να φάω."

"Όχι, πρέπει. Έλα, σήκω."

Καθώς μιλούσε, ο Τσαρλς άρπαξε ένα μαξιλάρι και το άφησε στο κεφαλάρι για να ακουμπήσω.

Καθώς προσπαθούσα να στηριχτώ, ο λαιμός μου με φαγούρα σαν διάολο και άρχισα να βήχω βίαια.

Σκούπισε το στόμα μου με μερικά χαρτομάντιλα.

«Ορίστε. Φάε», είπε και μάζεψε λίγο χυλό για να με ταΐσει.

Τον κοίταξα με ανάμεικτη σύγχυση και δυσπιστία.

Ποτέ πριν δεν μου είχε φερθεί τόσο ευγενικά.

Τι συνέβη; Πήρε λάθος φάρμακο χθες το βράδυ, άρα δεν ήταν ο συνηθισμένος εαυτός του σήμερα; Έπρεπε να σταματήσω και να ελέγξω αν ακόμα ονειρευόμουν.

Αφού αποφάσισα ότι ήμουν ήδη ξύπνιος, μόλις άνοιξα το στόμα μου και άφησα τον άντρα μου να με ταΐσει.

Ξαφνικά, το τηλέφωνό μου χτύπησε. Ήταν η Κριστίν που τηλεφωνούσε.

«Γεια, γιαγιά».

"Ω, καλά, σήκωσες. Γεια σου, αγαπητέ. Σε καλώ να προσκαλέσω εσένα και τον Τσαρλς για δείπνο απόψε. Θα σου μαγειρέψω."

"Γιαγιά, εγώ..."

Πριν προλάβω να εξηγήσω, άρχισα να βήχω ξανά.

"Σκάρλετ; Τι συμβαίνει;"

«Νιώθω λίγο κάτω από τον καιρό, γιαγιά».

"Είσαι άρρωστος; Πού είναι ο Τσαρλς; Σε φροντίζει αυτή τη στιγμή; Περίμενε με, αγαπητέ. Θα είμαι εκεί." Κοίταξα τον Τσαρλς και ψιθύρισα.

«Η γιαγιά έρχεται αυτή τη στιγμή».

"Εντάξει. Πάρτε πρωινό πρώτα."

Με τάισε ακόμα λίγο χυλό.

Αφού τελείωσα το πρωινό μου, σηκώθηκα, ξέπλυνα το στόμα μου, κατέβηκα κάτω και περίμενα την Κριστίν στο σαλόνι.

Κουλουριάσθηκα στον καναπέ.

Σύντομα, η Άλις και η Κριστίν έφτασαν.

"Τσαρλς, τι έγινε με τη Σκάρλετ; Μπορείς να διαχειριστείς μια μεγάλη ομάδα αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά δεν μπορείς να φροντίσεις καλά τη γυναίκα σου;"

«Γιαγιά, είχα πόνο στο στομάχι χθες. Η Σκάρλετ με φρόντισε, αλλά την πήρε ο ύπνος στον καναπέ και κρύωσε».

Ο Τσαρλς εξήγησε καθώς έφερνε τη μητέρα και τη γιαγιά του μέσα.

«Πώς είναι το στομάχι σου;»

«Πολύ καλύτερα».

«Τότε φρόντισε καλά τη Σκάρλετ. Πάρε την επάνω. Αν δεν νιώθει καλά, τότε πρέπει να ξεκουραστεί στο κρεβάτι».

Ακούγοντας τη συνομιλία του Τσαρλς με την Κριστίν, δεν μπορούσα να μην συγκινηθώ.

Οπότε με πήρε ο ύπνος κάτω.

Προφανώς, ο Τσαρλς με μετέφερε στην κρεβατοκάμαρα.

Απλώς δεν μπορούσα να θυμηθώ.

Και τώρα η Κριστίν του ζητούσε να με μεταφέρει ξανά πάνω.

«Δεν πειράζει, γιαγιά. Μπορώ να ανέβω μόνη μου».

Η Κριστίν με κωφεύει και κοίταξε τον Τσαρλς.

Τότε, ο Τσαρλς με σήκωσε αβίαστα στην αγκαλιά του.

Δεν είχα άλλη επιλογή από το να τυλίξω τα χέρια μου γύρω από τους δυνατούς, φαρδιούς ώμους του.

Εξακολουθούσε να με κοιτάζει ψυχρά, αλλά μόλις τα σώματά μας άγγιξαν, ένιωσα να κυλάει ηλεκτρισμός στο δέρμα και τα κόκκαλά μου.

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Τσαρλς με κράτησε τόσο κοντά όσο ήμουν νηφάλιος.

Κατέβασα το κεφάλι μου και έσφιξα τα δόντια μου.

Ένιωθα καυτή παντού, αλλά με κάποιο τρόπο, τα μάγουλά μου ένιωθαν πιο ζεστά.

Η Αλίκη και η Κριστίν ανέβηκαν μαζί μας στον επάνω όροφο και είδαν όλα τα ρούχα μου χωρίς συσκευασία.

"Τι συμβαίνει; Γιατί όλα σου τα ρούχα είναι έξω από την ντουλάπα, Σκάρλετ;"

«Γιαγιά, εγώ... Πάω να φύγω. Βρήκα δουλειά».

Απέφευγα τα μάτια της Κριστίν.

Η Κριστίν έριξε μια απότομη ματιά στον Τσαρλς.

«Είναι λόγω της Ρίτας;»

"Όχι, γιαγιά. Θέλω απλώς να πάω στη δουλειά. Το μέρος στο οποίο μετακομίζω είναι κοντά στο νέο μου γραφείο", εξήγησα βιαστικά.

"Αν αυτός είναι ο λόγος, τότε δεν χρειάζεται να αποκτήσετε το δικό σας μέρος. Έχουμε τόσα πολλά σπίτια. Ένα από αυτά θα είναι σίγουρα κοντά στο γραφείο σας. Τότε, μπορούμε να ζήσουμε μαζί και ο Τσαρλς θα επιστρέψει για να ζήσει μαζί μας. Όλη η οικογένεια πρέπει να είναι μαζί."

Υπήρχε μια ένδειξη άγχους στον τόνο της Κριστίν.

«Αν ο Τσαρλς δεν σου φέρεται όπως θα έπρεπε, πες μου, αγάπη μου», μου είπε η Άλις και μου κράτησε το χέρι.

"Γιαγιά, μαμά, εκτιμώ την καλοσύνη σου. Αλλά εγώ..."

Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση μου, η Κριστίν με διέκοψε.

"Μπορούμε να μιλήσουμε γι' αυτό άλλη φορά, Σκάρλετ. Προς το παρόν, πρέπει να ξεκουραστείς. Θα φύγουμε τώρα. Θα στείλω κάποιον να φέρει το δείπνο εδώ. Θα σου φτιάξω την αγαπημένη σου μηλόπιτα."

Αρχικά πίστευα ότι θα ήταν εύκολο για μένα να φύγω, αλλά έκανα λάθος.

Όπως αποδείχθηκε, υπήρξαν πολλές ανατροπές που έπρεπε να περάσω.

Στη συνέχεια, ο Κάρολος οδήγησε την Άλις και την Κριστίν στο σπίτι.

Σύρθηκα στο κρεβάτι και αποκοιμήθηκα αμέσως.

Το POV του Charles:

«Τσαρλς, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνεις τώρα είναι να κάνεις τη Σκάρλετ ευτυχισμένη, ώστε να προετοιμαστείς για να αποκτήσεις μωρό. Ο παππούς σου, ο πατέρας σου, η μητέρα σου και εγώ θα σε βοηθήσουμε με τις υποθέσεις της εταιρείας».

"Ναι, αγαπητέ. Δεν γίνεσαι νεότερος. Θα πρέπει να σκεφτείς να κάνεις τη δική σου οικογένεια."

Καθώς τους πήγαινα στο σπίτι, η μητέρα και η γιαγιά μου με βομβάρδισαν με υπενθυμίσεις.

Ήξερα ότι όσο περισσότερο περίμενα να τους πω για το διαζύγιο, τόσο μεγαλύτερες θα ήταν οι προσδοκίες τους και αυτό θα έκανε την κατάσταση ακόμα χειρότερη.

«Η γιαγιά, η Σκάρλετ και εγώ δεν είμαστε προορισμένοι ο ένας για τον άλλον. Το έχουμε ήδη μιλήσει. Παίρνουμε διαζύγιο».

Η ομολογία μόλις μου ξέφυγε από τη γλώσσα.

Δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο εύκολο να μιλήσω για κάτι που άφηνα να βράσει μέσα μου εδώ και καιρό.

"Τι; Τι είπες μόλις, Τσαρλς Μουρ;"

«Πρέπει να κάνεις πλάκα».

Και εκεί ήταν.

Κάθε φορά που η μητέρα μου και η γιαγιά μου θύμωναν μαζί μου, με φώναζαν με το πλήρες όνομά μου.

Τώρα συνειδητοποίησα ότι ήταν κακή ιδέα να τους πω σε ένα κινούμενο όχημα ότι οδηγούσα.

Αυτό δεν ήταν καλό μέρος για να πάθουν καρδιακή προσβολή η γιαγιά.

"Σταμάτα το αυτοκίνητο! Θέλω να κατέβω! Σου λέω, νεαρέ! Αν χωρίσεις τη Σκάρλετ, θα ζητήσω από τον παππού σου να τροποποιήσει τη διαθήκη του!" Η Κριστίν ούρλιαξε.

«Θα τηλεφωνήσω στον Μπάρτον και θα του ζητήσω να μας πάρει», μουρμούρισε η Άλις.

Δεν είχα άλλη επιλογή από το να πάω στην άκρη του δρόμου και να υπομείνω άλλον έναν γύρο λεκτικής επίθεσης από τη μητέρα και τη γιαγιά μου.

Και οι δύο έβραζαν από οργή.

"Θέλεις να χωρίσεις τη γυναίκα σου εξαιτίας αυτής της γυναίκας της Ρίτας, έτσι δεν είναι; Το ήξερα. Αυτή η μοχθηρή σκύλα! Ήξερα ότι ήταν ένας απαίσιος άνθρωπος από όλες αυτές τις άθλιες ταινίες στις οποίες είχε πρωταγωνιστήσει! Και έβγαινε με άντρες ακόμη μεγαλύτερους από τον παππού σου! Δεν έχεις το μυαλό σου, Τσαρλς; Όχι. Δεν μπορείς να είσαι με το νεκρό μου σώμα!" Η Κριστίν λαχάνιασε καθώς μιλούσε.

Έπιασα γρήγορα ένα μπουκάλι νερό και της το έδωσα.

"Το δεύτερο! Τι νομίζεις ότι κάνεις, γιε μου; Η Σκάρλετ είναι η καλύτερη σύζυγος που μπορεί να επιθυμήσει κάποιος άντρας και θα την πετάξεις στην άκρη για κάποια ηθοποιό με χαμηλό ενοίκιο;"

Απλώς κάθισα εκεί και σιωπούσα.

Δεν μπήκα στον κόπο να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

Απλώς τους άφησα να με μαλώσουν για πολλή ώρα μέχρι να καταλαγιάσει ο θυμός τους.

«Η Ρίτα έχει καρκίνο», ξεστόμισα τελικά.

Στην αρχή ήθελα να χωρίσω τη Σκάρλετ και να παντρευτώ τη Ρίτα γιατί ήθελα να κάνω ευτυχισμένες τις τελευταίες μέρες της Ρίτας.

Η μαμά και η γιαγιά έμειναν έκπληκτοι από την αποκάλυψή μου.

"Λυπάμαι πολύ που το ακούω αυτό, αλλά παρόλα αυτά, η Σκάρλετ δεν πρέπει να είναι το θύμα σε αυτό το σενάριο. Η Σκάρλετ είναι η οικογένειά μας, Τσαρλς. Την γνωρίζουμε από τότε που ήταν μικρό κορίτσι. Είναι η γυναίκα σου. Πρέπει να έρθει πρώτη."

Μετά από λίγο έφτασε ο Μπάρτον και πήρε τη μητέρα και τη γιαγιά μου.

«Ξανασκέψου την απόφασή σου, Τσαρλς».

Αφού ο Μπάρτον πήρε τη μαμά και τη γιαγιά στο σπίτι, κάθισα στο αυτοκίνητο για πολλή ώρα πριν επιστρέψω στη βίλα.

Όταν έφτασα σπίτι, το σπίτι ήταν ήσυχο σαν τάφος.

Ανέβηκα πάνω και άνοιξα απαλά την πόρτα του υπνοδωματίου.

Η Σκάρλετ ήταν ακόμα στο κρεβάτι.

Τα μαλλιά της ήταν λίγο ακατάστατα και τα φρύδια της ήταν ελαφρώς δεμένα μεταξύ τους.

Έβγαλε τα χείλη της, τα οποία βρήκα λίγο χαριτωμένα.

Κοιτάζοντάς την τόσο κοντά τώρα, συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν είχα εκτιμήσει σωστά την ομορφιά της.

Την παντρεύτηκα πριν από τρία χρόνια, αλλά δεν την είχα αγγίξει ποτέ.

Τώρα όμως, βλέποντάς την να κοιμάται, ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα.

Στην πραγματικότητα είπε στη μητέρα και στη γιαγιά μου νωρίτερα ότι ήθελε να φύγει.

Αλλά όχι, δεν θα το επέτρεπα.

Δεν θα την άφηνα να φύγει από τη ζωή μου και να αποσπαστεί από τον κόσμο μου.

Επειδή βαθιά μέσα στην καρδιά μου, δεν ένιωθα ότι θα μπορούσα να ζήσω σε έναν κόσμο όπου εγώ και εκείνη δεν είμαστε κατά κάποιο τρόπο δεμένοι.

Ξαφνικά, η Σκάρλετ κύλησε και άνοιξε ελαφρά το στόμα της σαν να μουρμούριζε κάτι.

Εκτός από εκείνο το γρήγορο smack στο γάμο μας, δεν την είχα φιλήσει ακόμα.

Και τώρα, κοιτώντας τα χείλη της, βρέθηκα να αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να τη φιλήσω βαθιά και με πάθος.

Την είχε φιλήσει ο Πιερ; Ανάθεμα! Το επόμενο πράγμα που ήξερα, έγειρα προς το μέρος της μέχρι που ήμασταν αρκετά κοντά για να μοιραστούμε την ανάσα.

Ύστερα, ξαφνικά, τα βλέφαρα της Σκάρλετ άνοιξαν φτερουγισμένα.

Με κοίταξε με μεγάλα, γουρλωμένα μάτια σαν ελάφι πιασμένο στους προβολείς.

Την κοίταξα βαθιά στα μάτια και ο χρόνος και ο κόσμος σταμάτησαν.