Rozdział 60: Najlepiej ułożone plany myszy i ludzi cz. 3

(punkt widzenia Wyatta)

Dobrze było w końcu zobaczyć Tylera i April w takim stanie. Przez wszystkie te lata biedna dziewczyna myślała, że jej ojciec po prostu się nie przejmuje, więc obserwowanie, jak oboje znów się przed sobą otwierają, było czymś pięknym. Nadal nie sądzę, żeby w pełni rozumiała, przez co Tyler przeszedł przez te wszystkie lata, ale wciąż się poznają. Czuję, że z czasem wszystko między nimi będzie tak, jak powinno.

Tyler nie zniknęła tak długo, gdy ktoś zapukał do moich drzwi. „Wejdź!” zawołałam, a Gretchen zajrzała do środka. „Alfa? Alfa Mark i panna Penny są tutaj, żeby cię zobaczyć. I przyniosłam napoje, o które prosiłaś”. „Wprowadź je, proszę, Gretchen”. Starałam się mówić bardzo rzeczowo i zauważyłam, że April delikatnie wyplątała dłoń z dłoni Alexa i odsunęła się od niego na szacunkową odległość, jednocześnie trzymając się tak blisko niego, jak to możliwe. Próbowała wyglądać profesjonalnie i to doceniam. Oczywiście, gdy tylko Penelope ją zobaczyła, spojrzała na mnie wrogo, pozwalając, by z jej ust wyrwało się ciche warknięcie. „Przepraszam, młoda damo? Nie podoba mi się twoje nastawienie. Jeszcze nie powiedzieliśmy ani słowa, a ty już na mnie warczysz?” Oczywiście wiedziałam, że nie warczy na mnie, ale przerażone spojrzenie Marka było warte „błędu”, który właśnie popełniłam. „Mogę cię zapewnić, Alfie Wyatt, że moja córka na ciebie nie warczała i to się więcej nie powtórzy”. Spojrzał wrogo na Penelope, która wyglądała na odpowiednio skruszoną. Przynajmniej na razie.