Rozdział 107

Lija.

Powietrze wokół mnie było ciężkie od napięcia, gdy zbliżałem się do namiotów trojaczków. Słyszałem, jak się kłócą, co sprawiało mi ogromną radość. Fajnie było patrzeć, jak kłócą się jak dzieci, zwłaszcza gdy chodziło o sprawy mnie dotyczące.

Od czasu, gdy zaatakował mnie wampir, zachowywali się jak moi rodzice, zawsze krążąc wokół mnie i dyktując, co powinnam, a czego nie powinnam robić. Jednak tym razem, w przeciwieństwie do poprzedniego, byli bardziej otwarci na to, czego chciałam i czego nie chciałam.