Rozdział 882

Wyraz twarzy Alexa stawał się coraz bardziej gorzki na widok Jane wypłakującej serce przez sen. Minęło tyle lat, a on nigdy nie zadał sobie trudu, by zastanowić się, co ona naprawdę czuje, po prostu dlatego, że była zbyt wyrozumiała, do tego stopnia, że w ogóle nie musiał się o nią martwić. Alex nigdy nie był dobry w schlebianiu komuś, zwłaszcza gdy miał do czynienia z kobietami. Nie był pewien, czy powinien ją pocieszyć, czy obudzić. Właśnie gdy zmagał się z podjęciem decyzji, Jane obudziła się zapłakana.

Kiedy zobaczyła łzy na jego ramieniu, zdała sobie sprawę, że naprawdę płakała. Nadal wyraźnie pamiętała, co widziała we śnie. W jej śnie była mała dziewczynka, która właśnie nauczyła się chodzić. Jej pulchne małe rączki i nóżki trzęsły się, gdy potykała się do przodu, ale szła tak szybko, że prawie biegła. Bez względu na to, jak mocno Jane wołała dziewczynkę, ona nie oglądała się za siebie i maszerowała dalej, aż nagle spadła z klifu.

Jane wyraźnie pamiętała , co powiedział jej lekarz, gdy poszła na aborcję i jak żałośnie to zabrzmiało. „Nie jesteś już młoda. Jeśli będziesz czekać dłużej, możesz nie być w stanie urodzić dziecka. Płód w tobie teraz jest dziewczynką. Jesteś taką piękną dziewczynką o jedwabistej białej skórze z taką gracją i elegancją, twoja córka byłaby genialna. Ech... to taka szkoda”.