Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 351 Matka i córka pod ruinami
  2. Rozdział 352 Gdzie przebywa Jared
  3. Rozdział 353 On jest w budynku nauczania
  4. Rozdział 354 Wąska ucieczka
  5. Rozdział 355 Nie chcę jechać do Dorhedge
  6. Rozdział 356 Isla
  7. Rozdział 357 Nagle pojawił się Rupert
  8. Rozdział 358 Konsekwencje niewykonania zadania
  9. Rozdział 359 Przeszłość (część pierwsza)
  10. Rozdział 360 Uciekli
  11. Rozdział 361 Jared się obudził
  12. Rozdział 362 Obojętność Jareda
  13. Rozdział 363 Miłość
  14. Rozdział 364 Jared zaginął
  15. Rozdział 365 Wrogowie są przeznaczeni do spotkania
  16. Rozdział 366 Zbyt pewny siebie
  17. Rozdział 367 Plan Heather
  18. Rozdział 368 Nie mogę już dłużej czekać
  19. Rozdział 369 Znajdź Jareda
  20. Rozdział 370 Kim ty myślisz, że jesteś?
  21. Rozdział 371 Błąd po upiciu się
  22. Rozdział 372 Ścigaj Anikę
  23. Rozdział 373 Bezwstydna kobieta
  24. Rozdział 374 Włamania hakerów
  25. Rozdział 375 Oszukiwanie bez zysku
  26. Rozdział 376 To się już nie powtórzy
  27. Rozdział 377 Koszmar
  28. Rozdział 378 Podwójne uderzenie
  29. Rozdział 379 Kradzież planu
  30. Rozdział 380 Propozycja na lotnisku
  31. Rozdział 381 Jesteśmy razem
  32. Rozdział 382 Widzenie kogoś innego
  33. Rozdział 383 Udawanie
  34. Rozdział 384 Nie zawiodę cię
  35. Rozdział 385 Zemdlała starsza pani
  36. Rozdział 386 Jak nawiązać relację z Rorym?
  37. Rozdział 387 Związek podziemny?
  38. Rozdział 388 Pomóż mi zabrać Annabel
  39. Rozdział 389 Ona musi umrzeć
  40. Rozdział 390 Zablokuj włócznię
  41. Rozdział 391 Czy mam rację?
  42. Rozdział 392 Chcę tu z nim zostać
  43. Rozdział 393 Nieznana kobieta
  44. Rozdział 394 Rory się obudził
  45. Rozdział 395 Plan w gabinecie
  46. Rozdział 396 Ślub?
  47. Rozdział 397 To tylko plan
  48. Rozdział 398 Czy on naprawdę zamierza poślubić kogoś innego?
  49. Rozdział 399 Okazało się, że to pułapka
  50. Rozdział 400 Nie próbuj uciec ode mnie

Rozdział 7 Pianista anielski

Nagana Eriki sprawiła, że Annabel pożałowała, że w ogóle przyszła na ten bankiet. Już była znudzona i zmęczona siedzeniem w jednym miejscu.

Zaczęła myśleć o wyjściu, żeby uciec od tej marudzącej kobiety i nudnej imprezy.

Zanim zdążyła wymyślić plan ucieczki, Heather znów do niej podeszła. Tym razem otoczyła ją grupa młodych kobiet. Udawała, że nigdy wcześniej nie spotkała Annabel. Z szerokim uśmiechem pocałowała Ericę w policzki. „Pani Benton, tak miło panią widzieć. Jest pani oszałamiająca. To musi być narzeczona Ruperta, prawda?” Odwróciła się do Annabel i wyciągnęła rękę. „Cześć, jestem Heather Norman. Miło panią poznać, Annabel”.

Heather zachowywała się szlachetnie i przyjaźnie. Niegrzecznie byłoby ze strony Annabel ją ignorować.

Widząc, że Annabel nie przyjęła uścisku dłoni, Erica spojrzała na nią wrogo i powiedziała do Heather z uśmiechem: „Nie przejmuj się nią, Heather. To po prostu wieśniaczka, więc nie zna etykiety”.

„Wszystko w porządku. A tak przy okazji, słyszałem, że Annabel jest bardzo utalentowana. Na scenie jest pianino. Co powiecie na to, żebyśmy zrobili konkurs, żeby ożywić tu nastrój?”

Oczy Annabel zwęziły się, gdy na nią patrzyła. Ludzie zakładali, że jest biedaczką ze slumsów. Skąd Heather wzięła informację, że jest utalentowana?

Było zupełnie jasne, że Heather chciała ją upokorzyć.

Nie czekając na odpowiedź Annabel, Heather od razu podeszła do pianina.

Jako członkini szanowanej rodziny i ukochana Ruperta z dzieciństwa, łatwo przyciągała uwagę wszystkich.

Heather umiejętnie zagrała utwór, który była jej bardzo dobrze znana. Gdy skończyła, wybuchł tumult oklasków i pochwał.

Po majestatycznym zejściu ze sceny Heather powiedziała do Annabel: „Nie dałam z siebie wszystkiego. Twoja kolej, Annabel. Zobaczymy, czy jesteś wystarczająco dobra”.

Przyjaciele Heather zaczęli gwizdać.

„Byłaś tam niesamowita, dziewczyno. Całkowicie niesamowita!”

„Na co czekasz, Annabel? Idź tam i pokaż nam, co potrafisz! A może nie umiesz grać na pianinie? O nie! To byłby policzek dla Ruperta, gdyby jego narzeczona nie potrafiła grać na prostym instrumencie muzycznym”.

Goście obserwowali, jak przyjaciele Heather namawiali Annabel. Niektórzy z nich już ją skreślili, kręcąc głowami z rozczarowaniem.

Erica zauważyła wszystko. Była zawstydzona, przez co jej obrzydzenie do Annabel wzrosło czterokrotnie.

W końcu Annabel powiedziała z uśmiechem: „Nie waham się, bo nie umiem grać. Po prostu granie na pianinie tutaj sprawia, że czuję się jak grajek uliczny. W każdym razie, jeśli nalegasz”.

Odstawiła kieliszek z winem i z gracją weszła na scenę.

Celowo wybrała ten sam utwór, który zagrał jej przeciwnik. Heather chciała ją upokorzyć, ale nie wiedziała, że Annabel stała się profesjonalistką w grze na pianinie, gdy miała zaledwie dziesięć lat.

Nikt nie mógł jej upokorzyć!

Cicha, melodyjna muzyka wkrótce wypełniła cichą salę bankietową. Niedługo potem niektórzy goście połączyli się w pary i zaczęli tańczyć w rytm. Scena była piękna i niebiańska.

Niektórzy goście mieli ogromną wiedzę na temat fortepianu. Nawet ci, którzy nie mieli zbyt dużej wiedzy, wiedzieli, że wykonanie Annabel było o wiele lepsze niż Heather.

Rupert, który był zajęty wymianą uprzejmości, był oszołomiony. Odwrócił się i spojrzał na osobę grającą na pianinie.

Zobaczył, że miała na sobie jasnoniebieską sukienkę, a jej kręcone włosy swobodnie opadały na plecy i boczny profil. W tym momencie miała zamknięte oczy, naciskając klawisze smukłymi palcami. Jej wygląd i maniery sprawiały, że wyglądała anielsko.

Goście, którzy nie tańczyli, byli oczarowani wykonaniem.

Cała scena rozerwała bańkę Heather. Zamarła, jakby była słupem soli. Jej twarz była tak czerwona, że można by pomyśleć, że dostała mocny policzek.

Annabel potrafiła grać na pianinie tak dobrze, nawet lepiej niż ona! Jak to w ogóle było możliwe?

Annabel zakończyła wykonanie z hukiem. Podczas gromkich braw, zeszła z gracją.

„Jesteś rzeczywiście utalentowana, Annabel. Twoje umiejętności są o wiele lepsze od moich”. Pomimo zażenowania i złości, które czuła Heather, musiała przyznać się do porażki.

Cóż za zniewaga! Pokonała ją wieśniaczka — kobieta z klasą z bogatego środowiska.

„Ty też grałaś dobrze, Heather” – rzuciła Annabel od niechcenia.

W tym momencie zaczął się do nich zbliżać mężczyzna w średnim wieku w dobrze wyprasowanym czarnym garniturze.

Oczy Annabel rozszerzyły się. Znała tego mężczyznę aż za dobrze. Był Jaydenem Potterem, kamerdynerem jej rodziny. Dlaczego tu był? Czy jej tożsamość miała zostać ujawniona?

Jayden poszedł prosto do nich. Spojrzał na Annabel, ale nic jej nie powiedział. Zamiast tego zwrócił się do Ruperta i Erici i powiedział: „Miło was poznać. Jestem Jayden Potter, kamerdyner rodziny Hewitt. Pan Hewitt nie czuje się dobrze, więc wysłał mnie, abym go reprezentował. Przesyła przeprosiny i serdeczne życzenia”.

Erica zrobiła krok naprzód, uścisnęła mu dłoń i zapytała pośpiesznie: „Czy z panem Hewittem wszystko w porządku?”

تم النسخ بنجاح!