Rozdział 386 Ranni

Tom wziął głęboki oddech, wymienił spojrzenie z Duke'iem, a następnie spryskał przyniesionym przez siebie lekarstwem rękę Leeny. Leena wrzasnęła z bólu. Tom wiedział, że tak się stanie, ale uznał, że i tak musi ją leczyć.

„Auć! Boli, Tom! Okłamałeś mnie! Powiedziałeś, że nic nie poczuję”. Nagły ból nie tylko wyrwał jej krzyk, ale i wyrwał głowę z ramion Duke’a. Próbowała uwolnić rękę, ale Duke mocno ją chwycił. Nie miała innego wyjścia, jak tylko żałośnie spojrzeć na Toma. Jej łzy były cichym oskarżeniem Toma o kłamstwo. Poczuła coś! Coś wielkiego. Tak bardzo bolało. Rzucając na wiatr fakt, że była otoczona przez wielu ludzi, zaczęła smutno płakać. W tym samym czasie jej oczy błądziły po tłumie. Widok Kevina jakoś sprawił, że poczuła się całkiem uspokojona.

„ Ale gdybym ci nie skłamała, nie pozwoliłbyś mi zastosować lekarstwa. Co innego mogłam zrobić?” Wtedy Tom wyjął małą buteleczkę białego proszku i posypał nim zranioną rękę Leeny. Zrobił to tak ostrożnie, może dlatego, że nie chciał skrzywdzić Leeny, a może dlatego, że nie chciał użyć drogiego proszku. W każdym razie po zastosowaniu leku ból Leeny ustąpił.