Rozdział 299 Kochanie, masz coś na myśli (część druga)

„Hę! Wygląda jak piękny motyl. Czemu miałabym się złościć?” Pomimo tego, co właśnie powiedziała, myśląc o tym, jak te kobiety straciły kontrolę na widok Edwarda, Daisy nadal wpadała we wściekłość. Zastanawiała się, dlaczego kobiety w dzisiejszych czasach stały się tak bezczelne i bezwstydne. Siedziała obok Edwarda, ale oni podeszli do niego i i tak go poderwali. Wydawało się, że była dla nich całkowicie niewidzialna, pomyślała Daisy.

„Hę! Powiedziałaś, że nie jesteś zła. Spójrz na swoją minę. Chodźmy. Czy nie mówiłaś, że chcesz spróbować wszystkich pysznych potraw na tej ulicy?” Edward delikatnie uszczypnął ją z uczuciem w piękny nos. To był ich pierwszy raz, kiedy się spotkali i nie chciał, żeby ten mały wypadek zepsuł jej dobry humor.

„Nie mam ochoty jeść. Chodźmy do domu. Jest naprawdę bardzo późno.” powiedziała Daisy, unosząc rękę i patrząc na zegarek. Nagle poczuła rozczarowanie. Wyglądało na to, że nie mogli dokończyć jej planu na dziś. Zastanawiała się, kiedy będą mieli okazję tu znowu przyjść. Przyjechali tu pod wpływem chwili i już spędzili tu zbyt dużo czasu. Miała jeszcze raport do napisania, nie miała nastroju, żeby dalej włóczyć się po okolicy tej nocy. Nie dlatego, że naprawdę przejmowała się tym, co się właśnie wydarzyło. To prawda, że była z tego powodu niezadowolona. Ale nie zamierzała zdejmować rękawiczek i kłócić się z nim. Nie była osobą o ograniczonych horyzontach. Musiała po prostu trochę ponarzekać, wiedziała, że nie ma potrzeby być drobiazgowa.