Rozdział 589

Tej nocy sen mnie omijał. Krążyłam po kuchni, złapana gdzieś pomiędzy stanem parzenia herbaty a załamaniem nerwowym.

Moje myśli wciąż wracały do Jessiki, do tego, czy powinienem ją zgłosić, czy nie. Lori miała rację; to była ogromna decyzja. Nawet zmieniająca życie. Ale odkąd otrzymaliśmy najnowsze informacje o stanie Jessiki, coraz bardziej wydawało się to jedyną opcją.

Mogłabym to zrobić, pomyślałam sobie. Mogłabym ją sobie przywłaszczyć; byłby to szybszy proces niż leczenie, a rezultaty byłyby głębsze. Gdybym skutecznie zamieniła ją w wilkołaka, prawdopodobnie byłaby obudzona i niemal całkowicie wyleczona w ciągu jednego, może dwóch dni.