Rozdział 115

W końcu zareagowałem na sytuację. Podświadomie kręciłem szyją, próbując wstać i uciec od niego. Ale moje ciało było całkowicie zablokowane przez niego. Mogłem tylko spaść na skałę razem z nim. Wkrótce moje palce u stóp oderwały się od ziemi i upadłem na solidne ciało Dickena, jakbym stracił środek ciężkości. Z wielkim trudem podtrzymywałem się, używając ramion, aby uniknąć bycia zbyt blisko niego.

Mogłem pogorszyć ranę na talii, gdy się szamotałem. Przeszywający ból rozprzestrzenił się po całym moim ciele. Nie chciałem, żeby Dicken dowiedział się o moich obrażeniach, ponieważ wiedziałem, że uleczy mnie swoim językiem. Kto wie, czy nie zareaguje gwałtownie i nie spróbuje mnie ponownie zgwałcić. Moi towarzysze byli tuż obok!

Mój oddech przyspieszył. Wpatrywałam się w Dickena, który teraz był pode mną z przerażającym spojrzeniem w oczach. Bałam się, że rzuci się na mnie i przytrzyma mnie na skałach w następnej sekundzie. Jednak lekko pchnął mój kark, żeby być bliżej niego. Zaczął ocierać wargami moją twarz i mrużył oczy, żeby obserwować mój wyraz twarzy.