Rozdział 216

Obudziłem się z posmakiem krwi w ustach i piekącym bólem czegoś ostrego, co szturchało mnie w tyłek. „Agh.” Syknąłem z bólu.

Przewracając się na bok, co nie było lepsze, na oślep rozglądałem się za sprawcą. Moje palce zamarły, gdy zauważyłem chropowatą substancję pokrywającą podłogę, mam na myśli ziemię.

To była brudna ziemia, szorstka i wilgotna, która gromadziła się pod moimi paznokciami. Prawie każdy mięsień w moim ciele bolał, jakbym przebiegł maraton. Próbowałem przełamać ten ból, rozciągając zmysły, aż moje oczy uznały, że są zbyt korporacyjne. Zimno muskało moją nagą skórę, muskając miejsca, które powinny być zakryte ubraniem, ale zdecydowanie nie były. Gdybym musiał zgadywać, mógłbym założyć, że jestem gdzieś na zewnątrz, ale to nie było możliwe. Poza ciężkim oddechem nie było nic poza ciszą.