Rozdział 176

„Musisz być strasznie głupia, skoro tu przychodzisz, dziewczyno, nawet mając u boku wampira.” Ktoś krzyknął głośnym głosem.

Kobieta pojawiła się w polu widzenia, wyłaniając się z miejsca, w którym wtapiała się w linię lasu. Jej skóra była tak ciemna jak kora pokrywająca każde drzewo, ale na tym podobieństwa się kończyły. Z gracją kołysała okrągłymi biodrami, zbliżając się do roweru, a jej pełne usta wygięły się w bezstrasznym szyderczym uśmiechu.

Zatrzymała się pięć stóp dalej, stojąc na dwóch żółtych liniach, które dzieliły drogę na dwie części. Skórzana kurtka, którą miała na sobie, błyszczała pod księżycem, odbijając światło w jej ciemnych oczach.