Rozdział 137

Tristan odszedł, gdy Giovanni zszedł na dół, nie rzucając wampirowi nawet jednego spojrzenia. Najwyraźniej sytuacja między nimi wciąż była napięta, ale to było coś, co musieli sami ustalić. „Musimy porozmawiać o tym z Brandonem i Clarą. Powiedziałem Asherowi przez połączenie umysłowe, „to nie przypadek, że miejsce zostało zniszczone kilka godzin po naszym wyjściu”.

„To...” Poważny głos Giovanniego wypełnił powietrze. W jego ramionach trzymał grubą, oprawioną w skórę książkę. Strony były poplamione, ale była w zaskakująco dobrym stanie. „...trzeba było mnie mocno namawiać, żebym ją dostał”. Mój najlepszy przyjaciel krążył w pobliżu, zawsze promieniejąc, kiedy był w pokoju. Spojrzałam na niego, podziwiając jego górzystą sylwetkę i kręcone włosy.

Gęste brwi opadały nisko nad oczami tak ciemnymi, że wyglądały na czarne. Połączenie między mną a wampirami pod moimi rządami nie było tak silne jak między Alfą a jego stadem, ale mogłam wyczuć, że Giovanni chciał coś powiedzieć. „Wampiry, od których to masz, czy już podjęły decyzję?” zapytałam, wracając myślami do momentu, kiedy dokonałam wyboru, który dał tym wampirom szansę na myślenie bez wpływu mojego ojca, zaciemniającego ich osądy. To, co jeszcze bardziej utwierdziło mnie w moim wyborze, to fakt, że Asher ani razu nie sprzeciwił się moim pomysłom ani wizji przyszłości. Jego jedynym połączeniem z wampirami była moja osoba, ale nadal starał się o nich dbać, na ile mógł.