Bölüm 214
Tekrar on sekiz. Korkmuş ve gergin, tüm dünyam sonsuza dek değişirken kontrolümü tekrar kaybediyordum.
Çığlık duydum, darbenin saraya saldırdığı geceden beri duymadığım bir ses. Yanan et ve ipeğin kokusunu alabiliyordum, sıcak taş ve dökülen kanın kokusunu. Babamın puslu bakışlarını görebiliyordum. Kan, duvara yığılıp titrerken ağzından kaydı.
"Charles... geçit..."