Rozdział 22 Powrót do domu

Wchodząc do domu, od razu uderza mnie silny zapach kwiatów. Rozglądam się dookoła, pokój jest wypełniony asortymentem kolorowych kwiatów. Nad jednymi z drzwi wisi baner z napisem „WYzdrowiej”. Moja matka łapie oddech za mną, więc najwyraźniej nic o tym nie wie, ale potem kątem oka widzę ruch, gdy Jasper wchodzi do pokoju, trzymając pojedynczą czerwoną różę. Wstrzymuję oddech, czekając, aż podejdzie do mnie.

„Po prostu chciałem zrobić dla ciebie coś wyjątkowego, wiesz, żeby cię rozweselić”. Wyciąga różę, żebym ją wzięła.

Nie wiedząc, co innego zrobić, wyciągam rękę i biorę ją, automatycznie podnosząc ją do nosa, żeby powąchać. To, właśnie tutaj, sprawia, że mam ochotę płakać. Ciągle próbuję go odepchnąć, ale on ciągle wraca, łamiąc mnie za każdym razem trochę bardziej. Słyszę, jak moi rodzice coś mówią, ale nie zwracam na to uwagi. Jestem zbyt pochłonięta gapieniem się na faceta przede mną, jego wspaniały uśmiech, który teraz zmienia się w uśmieszek. On wie, co robi, i chociaż mnie to irytuje, sprawia również, że chcę mu się poddać. Chęć, żeby uklęknąć i przytulić jego nogi, jest nie do zniesienia, ale zamiast tego odchrząkuję i się uśmiecham.