Rozdział 6 Prezenty ślubne

Po spędzeniu kilku minut w oszołomieniu Platt w końcu odzyskał przytomność. Był zdenerwowany. Widząc furię w oczach Zoey, zaczął szybko tłumaczyć. „Nie słuchaj jego bzdur, Zoey. Dlaczego miałbym celowo skrzywdzić Sloane?”

Platt nigdy w życiu nie czuł się tak upokorzony, ale na swoją obronę, nie wiedział, że czerwone diamenty nie są naturalne. Gdyby wiedział, nie zleciłby wykonania bransoletki. Bardzo żałował, że nie dostał prezentu od Sloane osobiście. Po prostu wręczył jednemu ze swoich podwładnych sześćdziesiąt tysięcy dolarów i powiedział mu, żeby kupił Sloane coś ładnego.

„Co?” Ryder prychnął szyderczo: „Jeśli mi nie wierzysz, to poszukaj czerwonych diamentów w internecie. Znajdziesz dokładnie to, co ci właśnie powiedziałem. Zobaczmy, czy naprawdę bredzę”.

„Zamknij się, Ryder!” Rylee szybko cofnęła Platta i zrugała Rydera: „Kim ty jesteś? Jak śmiesz oskarżać Platta o chęć skrzywdzenia Sloane? Platt powiedział, że poprosił swojego przyjaciela, żeby kupił diamenty. Jeśli naprawdę coś z nimi jest nie tak, to nie jego wina. W przeciwieństwie do ciebie przynajmniej postarał się kupić Sloane porządny prezent urodzinowy. Widzisz swoją córkę po raz pierwszy od pięciu lat i przyniosłeś jej jako prezent urodzinowy obskurny wisiorek z kamienia?”

Ryder wiedział, że nie ma sensu się tłumaczyć. W końcu, w oczach Rylee, nigdy nie dorówna dziedzicowi rodziny Quinn. Jeśli chodzi o Rylee, był po prostu kupą śmieci w porównaniu z Plattem.

Rylee nie miała pojęcia, że jeśli chodzi o status społeczny, to między Ryderem i Plattem było odwrotnie.

„Dość!”

Zoey, która przez cały czas milczała, w końcu przemówiła. Jej ciało lekko zadrżało. Wzięła głęboki oddech, starając się jak najlepiej powstrzymać gniew. Spojrzała na Platta i powiedziała: „Przepraszam, że mój mąż wyrzucił twój prezent. Jeśli został w jakikolwiek sposób uszkodzony, jestem gotowa zapłacić pełną cenę 600 000 dolarów”.

„Co?” Platt był oszołomiony. Pokręcił głową i odpowiedział: „Popełniłem wielki błąd. Teraz, gdy bransoletka jest naprawdę radioaktywna, Sloane nie powinna jej mieć. Kupię jej inny, lepszy prezent innego dnia”.

„Nie ma potrzeby” – warknęła Zoey.

Słysząc jej odmowę, Platt nie powiedział nic więcej. Zoey była ewidentnie zła, więc teraz była wrogo nastawiona do niego. Jeśli będzie ją nadal naciskał, jego szanse na spotkanie z nią staną się jeszcze mniejsze.

W tym czasie czarny Rolls-Royce z tablicą rejestracyjną LBE 8888 powoli zatrzymał się przed bramą rezydencji rodziny Swain. Za nim podążał nowy biały Maserati bez tablicy rejestracyjnej. Wnętrze Maserati było całe czerwone. To był ewidentnie samochód damski.

Dwóch rosłych mężczyzn wysiadło z Rolls-Royce'a, wyjęło dużą walizkę z bagażnika luksusowego samochodu i weszło na podwórko domu rodziny Swain.

Po tym, jak gospodyni wyszła, by przyjrzeć się nowo przybyłym, wróciła i poinformowała Rubena: „Panie Swain, mamy gości na zewnątrz. Wygląda na to, że przyjechali, by coś dostarczyć. Niosą dużą walizkę. Numer rejestracyjny Rolls-Royce’a to LBE 8888”.

Początkowo tłum nie przejął się zbytnio faktem, że ktoś wręcza im prezenty, ale gdy usłyszeli, że numer rejestracyjny samochodu to LBE 8888, wszyscy wymienili zdziwione spojrzenia.

Ruben poderwał się z miejsca i zapytał pośpiesznie: „Jesteś pewien, że nie pomyliłeś się przy jego talerzu?”

„Tak, proszę pana. Sama to widziałam” – odpowiedziała stanowczo gospodyni.

„Wszyscy, wyjdźmy i powitajmy naszego specjalnego gościa.” Ruben podjął decyzję i pośpiesznie pobiegł na podwórze.

Właścicielem samochodu o numerze rejestracyjnym LBE 8888 był Trent Sanchez, najbogatszy człowiek w Linbourne. Jak Ruben mógł nie stracić rozumu?

Ruben wyprowadził wszystkich za drzwi i na podwórze. Na zewnątrz znalazł mężczyznę w średnim wieku w garniturze.

„Witaj!”

Ruben podbiegł do niespodziewanego gościa i uścisnął mu dłoń.

Kiedy Platt zobaczył mężczyznę w średnim wieku, był w szoku. To był Terrance Delgado, kamerdyner Trenta. Chociaż Terrance był tylko kamerdynerem, nawet ojciec Platta musiał okazywać mu wielki szacunek.

„Panie Delgado, co pana tu sprowadza?” Platt zachowywał się tak, jakby on i Terrance byli blisko. Podszedł do Terrance’a i wyciągnął rękę.

Terrance zmarszczył brwi i zapytał: „Kim jesteś?”

Platt natychmiast powiedział: „Jestem synem Shipleya Quinna, proszę pana. W zeszłym tygodniu ja...”

„To wystarczy. Nie jestem zainteresowany”.

Zanim Platt zdążył dokończyć zdanie, Terrance przerwał mu i machnął ręką, co tak wystraszyło Platta, że prawie się posikał.

Rodzina Quinn była trochę sławna w Linbourne. Ale to nic w porównaniu z rodziną Sanchez.

Właśnie teraz Platt chciał się popisać przed wszystkimi. Nie spodziewał się, że zostanie tak zlekceważony.

Ruben, który chciał zadać własne pytania, postanowił trzymać język za zębami.

Terrance wyjął listę prezentów ślubnych i przeczytał ją na głos.

„Dziesięć sklepów w Bright Square. Dziewięćdziesiąt dziewięć procent akcji Gold Hotel. Maserati i willa w Sunny Garden. I 1 005 000 dolarów w gotówce . Wszystko to są prezenty ślubne”.

Dopiero gdy dokończył zdanie, wszyscy zrozumieli znaczenie podarunków.

Patrząc na stosy gotówki, kluczyki do samochodu, certyfikaty akcji, certyfikaty własności nieruchomości i inne cenne prezenty zgromadzone w walizce, wszyscy byli całkowicie oszołomieni. Nawet po wyjściu Terrance'a wszyscy byli w szoku.

„Ruben, masz najszczęśliwszą córkę!” W końcu ktoś przerwał ciszę.

„Trent jest rzeczywiście najbogatszym człowiekiem w Linbourne. Jest tak hojny. Paislee będzie miała dobrą, beztroską przyszłość”.

„Paislee, nie zapomnij o nas, kiedy będziesz wychodzić za mąż!”

Nagle wszyscy zebrali się wokół Paislee i zaczęli ją chwalić.

Jej starsza siostra była najpiękniejszą kobietą w Linbourne. Jak Paislee mogła być przeciętna?

Paislee nie otrząsnęła się z zamyślenia, dopóki nie usłyszała, jak wszyscy jej schlebiają. Wtedy zdała sobie sprawę, że jej siostra jest już mężatką, więc te prezenty ślubne były dla niej. Nie potrafiła jednak określić, kiedy poznała kogoś z rodziny Sanchez.

Stojąc obok Zoey, Ryder dostrzegł w jej oczach zazdrość i zdziwienie, które napełniło jego serce goryczą. Wszystkie prezenty były dla niej. Dlaczego miałaby czuć zazdrość?

Ale nikt by nie uwierzył, gdyby to powiedział.

„Widzisz? Kiedy ty i Zoey się pobraliście, nie dostaliśmy nic od ciebie, twojej rodziny ani twoich przyjaciół. Musieliśmy nawet dać ci 500 000 dolarów. Facet taki jak ty nie może jej uszczęśliwić. Uwierz mi, jeśli się z nią rozwiedziesz, zrobisz jej wielką przysługę”. Paislee podeszła do Rydera, trzymając w jednej ręce kluczyki do Maserati, a w drugiej certyfikat własności willi. Jej twarz była pełna samozadowolenia.

Ryder spojrzał na nią z ukosa i powiedział sarkastycznym tonem: „Jesteś pewna, że te rzeczy są dla ciebie?”

Słysząc to, Paislee poczuła się nieco zaniepokojona. W końcu nigdy nie miała kontaktu z żadnym mężczyzną z rodziny Sanchez, ale szybko rozwiała swoje wątpliwości. Zawstydziła się, a potem szybko wpadła w złość. Marszcząc brwi na Rydera, prychnęła: „Co to ma znaczyć? Oczywiście, że są dla mnie. Jestem jedyną niezamężną kobietą w tej rodzinie. Dlatego jestem jedyną, która może przyjąć te prezenty”.