Rozdział 578

„Idź”, mówię, kiwając głową zachęcająco i ciężko pracując, aby wywołać uśmiech na mojej twarzy. „Będzie dobrze”. Ponownie przesuwam rękę do brzucha, zmartwiona, nagle, gdy uświadamiam sobie, że Rafe może wyczuć mój niepokój – niepokój wykraczający poza ten, który odczuwa młoda matka, gdy zaczyna rodzić. Moje biedne dziecko – już tyle wycierpiało...

Sinclair kręci głową i wiem, że on również czuje moje poczucie winy. Ale pochyla się do przodu, składając stały pocałunek na moim czole i szepcze: „Zaraz wracam. Zaraz wracam, Ella”. Kiwam głową, a on odchodzi ode mnie, zostawiając mnie samą w tym wspaniałym pokoju.

Nagle ogarnia mnie dziwność i cisza tego wszystkiego. Skurcz się skończył, więc obecnie nie odczuwam bólu, ale czuję, jak mój oddech przyspiesza, gdy rozglądam się po tym gigantycznym ciemnym pokoju, po czających się mrocznych kątach. Czy to... czy to tutaj spał Damon? Gdzie żył swoim życiem? Gdzie przyjechał ze swoją żoną, z... z Lydią?