Rozdział 558

Ona

„Zajęło ci to wystarczająco dużo czasu” – wołam, gdy w końcu się pojawia. Siedzę na tej kopii naszego łóżka w rozgwieżdżonym lesie. Mam wrażenie, że minęły dla mnie godziny, ale nie ma sposobu, aby to stwierdzić. Czas płynie tu inaczej. Prawdopodobnie były to tylko minuty, a moje pragnienie go tak bardzo sprawiało, że wydawało się to dłuższe.

„Naprawdę” – mruczy Sinclair, jego wzrok przesuwa się po mnie, gdy siedzę przed nim, ubrana w ciemnoniebieski negliż, który jest odbiciem białego, który miałam na sobie, gdy spotkaliśmy się po raz pierwszy w tym stanie snu. Przerzucam włosy na ramiona, pozwalając mu poczuć zapach podniecenia, dając mu znać, czego chcę.